Wojna Pięciu Królów

Wojna pięciu królów - wojna domowa w Siedmiu Królestwach. Nazywana tak od pięciu walczących frakcji, których przywódcy nosili tytuły królów (chociaż nigdy nie było ich aż pięciu; Renly Baratheon zginął, nim Balon Greyjoy zdążył się ukoronować). Zaczęła się z chwilą śmierci króla Roberta w 298 AL i jeszcze się nie skończyła.  

Królowie i ich herby

Król Joffrey I Baratheon 

Po śmierci króla Roberta władzę w Królewskiej Przystani przejęła Cersei Lannister. Lannisterska straż domowa (Czerwone Płaszcze) aresztowała Eddarda Starka, a Cersei ogłosiła się regentką Joffrey`a. Tywin Lannister został Królewskim Namiestnikiem. Przekabacenie Janosa Slynta dało Lannisterom poparcie Straży Miejskiej (Złote Płaszcze). Joffrey został koronowany na króla Westeros i zasiadł na Żelaznym Tronie. Samowola króla doprowadziła do ścięcia Eddarda Starka i wystąpienia Północy.  

Na chorągwi króla Joffreya widnieje jeleń w koronie, herb rodu Baratheonów, czarny na złotym tle, oraz lew Lannisterów, złoty na karmazynowym tle, zwrócone ku sobie. 

Król Renly I Baratheon

Podczas ostatnich chwil króla Roberta, Renly Baratheon przebywał w Królewskiej Przystani, ale na wieść o śmierci brata zbiegł z miasta do Końca Burzy i zwołał swoje chorągwie. Lord Wysogrodu, Mace Tyrell oddał Renly`emu swoją córkę, Margaery, za żonę i wezwał wasali, żeby poprzeć zięcia. 

Na chorągwi króla Renly`ego widnieje jeleń w koronie, herb rodu Baratheonów z Końca Burzy, czarny na złotym tle. Takiego samego sztandaru używał król Robert.

Król Stannis I Baratheon

W chwili śmierci Roberta, Stannis Baratheon przebywał na Smoczej Skale, swojej twierdzy na Wąskim Morzu. Stannis wystąpił przeciwko Żelaznemu Tronowi z powodu listu Eddarda Starka, w którym Namiestnik wyjaśnia, że Joffrey jest spłodzonym z kazirodztwa bękartem, który nie ma praw do tronu. Stannis rozkazał rozgłosić tą wieść po całym Westeros i za Wąskim Morzem. Do przejęcia władzy namawia go także jego zaufana doradczyni Melisandre z Asshai, Władczyni Cieni. Twierdzi ona, że Stannis jest starożytnym bohaterem, Azorem Ahai, narodzonym na nowo.   

Król Stannis wybrał sobie na herb gorejące serce Pana Światła - czerwone serce otoczone pomarańczowymi promieniami na jasnożółtym tle. W jego wnętrznu umieszczono czarnego jelenia w koronie rodu Baratheonów. 

Król Robb Stark

Po ścięciu Eddarda Starka, na Północy zawrzało. Robb Stark, syn zabitego, zwołał chorągwie i ruszył na południe. Po pokonaniu Jaime'a Lannistera, lordowie Robba obwołali go królem Północy i Tridentu.

Na początku swej wojny miał do dyspozycji osiemnaście tysięcy żołnierzy a po dołączeniu Frejów dodatkowe cztery tysiące.

Chorągiew króla Północy wygląda tak samo jak przed tysiącami lat: szary wilkor Starków z Winterfell biegnący po białym lodowym polu. 

Król Balon IX Greyjoy

Ruszając na Lannisterów, Robb Stark wysłał Theona Greyjoya na Żelazne Wyspy, by w imieniu Północy prosił lorda Balona o pomoc w walce z Casterly Rock. W zamian obiecał lordowi Pyke koronę Żelaznych Wysp. Balon jednak nie ruszył na Zachód z Robbem, tylko koronował się na króla Wysp i Północy. Następnie wysłał swe drakkary by zaatakowały Przesmyk. 

Siła żelaznych ludzi jest ich potężna flota, król Balon maił do dyspozycji na początku wojny 200 drakkarów i niewielkie siły lądowe. 

Herbem rodu Greyjoyów jest złoty kraken na czarnym polu.

Przebieg walk 

Wojna w Dorzeczu

Walki nad Tridentem toczyły się już przed Wojną Pięciu Królów. Ser Gregor Clegane, ważny dowódca sił Lannisterów zdobył, spalił i wyrżnął mieszkańców kilku grodów. Lord Riverrun, Edmure Tully planował zatrzymać wroga nad przełęczą wiodącą w głąb Dorzecza, ale Tywin Lannister rozbił Tully'ego, którego wojska rozpierzchły się na północ. Tywin rozdzielił swoje siły. Jedną częścią dowodził osobiście, drugą prowadził jego syn, Jaime. Tymczasem Robb Stark przeprowadził armię przez Przesmyk. Dowiedziawszy się o poczynaniach lorda Tywina rozdzielił swoją armię. Piechotę oddał pod dowództwo Roose'owi Boltonowi, a sam poprowadził konnicę. Aby przejść na drugi brzeg Zielonych Wideł ze swoimi ludźmi Robb musiał najpierw przejść przez twierdzę rodu Frejów Bliźniaki, lord Walder Frej zgromadził w twierdzy cztery tysiące ludzi i wciąż nie był pewnie po czyjej stronie się opowiedzieć, Robb chciał osobiście prowadzić z nim negocjacje ale w obawie że zostanie uwięziony zgodził się aby w jego imieniu negocjacje prowadziła jego matka Catelyn Stark, z zamian za możliwości dysponowania trzema tysiącami i czterystoma żołnierzami i możliwość przejścia na druga stronę rzeki przyrzekł poślubić po wojnie córkę bądź wnuczkę lorda Waldera Frey`a, przyjąć dwóch jego wnuków na wychowanie do Winterfell, jego syna Olyvar Frej zrobić swoim giermkiem a z czasem rycerzem oraz jeżeli Arya Stark wróci bezpiecznie ma poślubić najmłodszego z synów lorda Waldera Elmara Freja kiedy oboje osiągną odpowiedni wiek.

Jaime Lannister ruszył na północ i oblężył Riverrun. Robb zaskoczył go jednak pod Szepcącym Lasem, biorąc go do niewoli oraz trzech innych członków domu Lannisterów oraz wielu wyższych dowódców i potem pokonał jego pozbawione dowódcy wojska w Bitwie Obozów. Jego żołnierze nadali mu przydomek Młody Wilk i ogłosili go królem Północy i Dorzecza, po zwycięstwie do jego armi przyłączyli się wszyscy chorążowie Domu Tully. 

Tymczasem na drugim brzegu Zielonych Wideł, Roose Bolton maszerował naprzeciw Tywina Lannistera. Obie armie spotkały się w Bitwie nad Zielonymi Widłami, która zakończyła się klęską Boltona. Na wieść o zwycięstwie Młodego Wilka, Lannister nie odważył się go zaatakować i wycofał się do zamku Harrenhal. Na północy Bolton pozbierał północną piechotę i zajął Rubinowy Bród. Na polecenie lorda Tywina, Steffon Lannister gromadził w Lannisporcie nową armię Lannisterów.     

Plan Casterly Rock zakładał zmiażdzenie Starka między Steffonem a Tywinem Lannisterem. Młody Wilk wysłał poselstwo w osobie Cleosa Freya do Czerwonej Twierdzy z propozycją zawarcia pokoju. Joffrey straciłby Północ i Dorzecze, ale ocaliłby Żelazny Tron. Tyrion Lannister starał się opóźnić Starka, wysyłając Freya z propozycjami i kontrpropozycjami, dotyczącymi głównie wymiany jeńców. Tymczasem Młody Wilk skierował się na zachód i rozbił Steffona Lannistera w Bitwie pod Oxcross. Atakując Zachód, Stark sądził, że wywabi Tywina Lannistera z Harrenhal. Wysłał także propozycję wspólnej walki przeciwko Casterly Rock królowi Renly'emu. Lannister w odwecie zaatakował Czerwone Widły, ale Edmure Tully zatrzymał go pod Kamiennym Młynem. Nie chcąc narażać swoich wojsk na zniszczenie zawrócił i zostawiając Zachód sam, skierował się naprzeciwko Stannisa Baratheona, zagrażającego Królewskiej Przystani. Przy pomocy jeńców Roose Bolton wywołał powstanie w Harrenhal i zajął twierdzę.  

Wojna o Koniec Burzy

Po zdobyciu potęgi Wysogrodu król Renly I Baratheon przemierzał Reach Różanym Traktem, by zdobyć Królewską Przystań. Starając się pozyskać poparcie pospólstwa, Renly na każdym postoju organizował turnieje, polowania i uczty. Nie sprzyjało to szybkości marszu, co dawało Krasnalowi czas na przygotowanie obrony miasta. Nie mając Gwardii Królewskiej, Renly zastąpił ją Tęczową Gwardią.  Podczas turnieju pod Gorzkim Mostem do obozującej armii przybyła Catelyn Stark, która w imieniu Robba Starka proponowała sojusz przeciwko Lannisterom.      

W tym czasie na Wąskim Morzu Stannis Baratheon organizował własny bunt. Zwoływał chorągwie, wynajmował najemników i rozsiewał pogłoski o nieprawym pochodzeniu Joffrey'a. Większość jego dowódców spodziewała się, że Stannis uderzy na Królewską Przystań, być może wspólnie ze swoim bratem. On jednak, ufając czerwonej kapłance, Melisandre skierował swe okręty w stronę Krain Burzy. 

Gdy Renly dowiedział się, że Stannis oblega Koniec Burzy, jego własną twierdzę, natychmiast zebrał swoje rycerstwo i ruszył na spotkanie przeciwko starszemu bratu. Towarzyszyła mu Catelyn Stark, wciąż próbująca go przekonać do połączenia sił z Młodym Wilkiem. Zwaśnieni bracia spotkali się, nawzajem proponując sobie po wojnie Koniec Burzy i tytuł dziedzica. Mimo próśb Catelyn, Renly i Stannis postawili na wojnę. W nocy, przed rozpoczęciem natarcia Renly został zamordowany w niewyjaśnionych okolicznościach, przez "cień Stannisa". O zabicie króla została posądzona Brienne z Tarthu, jego gwardzistka. Obawiając się rycerzy Tęczowej Gwardii, Brienne i Catelyn uciekły do Riverrun.  

Gdy wieść o morderstwie Renly'ego rozeszła się wśród jego żołnierzy, Florentowie, spowinowaceni ze Stannisem dzięki jego żonie Selyse, przeszli na jego stronę. Za nimi poszła większość konnicy, którą przyprowadził ze sobą młodszy Baratheon. Dysponując już armią lądową król Stannis chciał ruszyć na Królewską Przystań, ale nie chciał też zostawić za sobą niezdobytego Końca Burzy. Kasztelan zamku, ser Cortnay Penrose, nie zamierzał go poddać, ponieważ król chciał także dostać Edrica Storma, nieślubnego syna swego brata. Chłopak miał czarne włosy, był więc swoistym dowodem na zdradę Cersei. Wobec stanowczego sprzeciwu Penrose'a, król Stannis wysłał w obręb murów twierdzy Davosa Seawortha i Melisandre, żeby Władczyni Cieni zabiła starego rycerza.  

Podstęp się powiódł i Koniec Burzy otworzył bramy. Stannis mógł ruszyć na Królewską Przystań.  

Wojna Żelaznych Ludzi

Po tym, jak armia Steffona Lannistera wymaszerowała z Lannisportu, Casterly Rock zostało odsłonięte na atak ze strony Morza Zachodzącego Słońca. Robb Stark wysłał na Pyke na Żelaznych Wyspach, podopiecznego swojego ojca, Theona Greyjoya. W liście, który młody Theon miał dostarczyć swemu ojcu, Balonowi Grayjoyowi, był opisany atak żelaznych ludzi na Lannisport i Casterly Rock. W zamian Młody Wilk poparłby Balona w dążeniu do wyzwolenia się spod zwierzchnictwa Żelaznego Tronu. Autorem planu ataku był Theon, który miał nadzieje, że to on sam poprowadzi drakkary.  

Lord Pyke obawiał się jednak, że skoro Robb Stark dał mu koronę, to po wojnie będzie mógł mu ją odebrać. Postanowił więc, jak mawiają Żelaźni Ludzie, zapłacić za nią krwią i żelazem. Lord Balon wysłał swe drakkary, by zaatakowały królestwo Młodego Wilka. Jego córka, Asha Greyjoy miała z trzydziestoma okrętami zdobyć Deepwood Motte, bezpieczną, leżącą na plaży bazę w sercu Północy. Theon z ośmioma drakkarami miał łupić Kamienny Brzeg i niszczyć gospodarkę Północy. Głównym celem Żelaznych Ludzi była Fosa Cailin, zniszczona twierdza, która uniemożliwiłaby powrót wojsk Robba do domu. 

Theon Greyjoy czuł się oburzony, że to jego siostra miała zdobyć dla siebie zamek. Razem z Dagmerem Rozciętą Gębą postanowił zdobyć stolicę Północy - Winterfell. Aby zdobyć zamek Theon musiał zmniejszyć ilość obrońców zamku. W tym celu skorzystał z pomocy Dagmera. Stary łupieżca miał zaatakować ze swoimi ludźmi Torrhen's Square. Lord Tallhart w obliczu zagrożenia musiał wezwać o pomoc do Winterfell. Kasztelan zamku, ser Rodrik Casell zebrał wszystkich ludzi i ruszył na pomoc Tallhartowi. Podczas nieobecności kasztelana, Theon w ciemną noc wdrapał się ze swoimi ludźmi na mury Winterfell i w ciągu nocy opanował twierdzę. Wśród jeńców znaleźli się Bran i Rickon Stark. Maester Luwin zdołał wysłać dwa ptaki i jeden, lecący do Białego Portu zdołał umknąć łucznikom. Potem Theon ogłosił się księciem Winterfell. Uwolnili również wziętego do niewoli podczas walk z Ramsay'em Snowem Fetora i dziką kobietę, Oshę.

Następnego dnia książę ze zgrozą odkrył, że Bran i Rickon ze swiomi wilkorami, Hodorem i dwoma błotniakami, Meerą i Jojenem Reedami oraz Oshą uciekli z zamku. Mimo poszukiwań chłopcom udało się zbiec. Aby nie stracić twarzy w oczach swoich ludzi, Theon znalazł dwóch chłopców w ich wieku, zabił, a ich ciała nadział na pale. Ze względu na to, że wychowywał się razem z nimi, ludzie z Północy nadali mu przydomek Sprzedawczyk.   

Sprzedawczyk, nie otrzymawszy dostatecznej pomocy od swoich rodaków, rozumiał, że Winterfell wkrótce padnie. Łapiąc się ostatniej deski ratunku, wysłał Fetora, który twierdził, że zdobędzie dla niego trochę ludzi. Rodrik Cassel, wkrótce po przerwaniu oblężenia Torrhen's Square, zawitał do bram Winterfell. Zaproponował ułaskawienie dla Żelaznych Ludzi, ale chciał dostać Theona. Książę, żeby zyskać trochę na czasie zagroził, że zabije córkę Casella. Kiedy wrócił do zamku, ludzie z Północy zostali rozbici przez nieznanych jeźdźców. Okazało się, że to Fetor, naprawdę będący Ramsay Snow, który, ukrywając się w przebraniu Fetora chciał umknąć sprawiedliwości. Theon otworzył dla nich bramy, myśląc, że są przyjaciółmi. Kiedy to zrobił, Bękart spalił Winterfell, wyrżnął Żelaznych Ludzi, a kobiety i Theona wziął do niewoli do Dreadfort.          

Obrona Królewskiej Przystani

Obroną Królewskiej Przystani dowodził karzeł Tyrion Lannister. Przed jego przybyciem z Dorzecza, Cersei Lannister zwiększyła liczebność Straży Miejskiej, wzmocniła miejskie mury i rozpoczęła budowę ogniomiotów i skorpionów. Tyrion kupił ponad dziesięć tysięcy dzbanów dzikiego ognia i rozpoczął budowę ogromnego łańcucha, mającego obronić ujście Czarnego Nurtu przed flotą lorda Stannisa. Dowódcą złotych płaszczy uczynił ser Jacelyna Bywatera w miejsce Janosa Slynta, którego odesłał na Mur. Zaatakowanie przez Stannisa Końca Burzy dało czas konieczny do przygotowania miasta do obrony. Po śmierci Renly'ego mała rada Joffrey'a wysłała Littlefingera do Gorzkiego Mostu, gdzie obozowała armia Mace Tyrella, żeby zaproponował mu sojusz i ślub Joffa z Margaery Tyrell. Tyrion zawarł też sojusz z Dorne, posyłając tam Myrcellę, żeby poślubiła Trystane'a Martella.

Po przełamaniu oporu Końca Burzy, Stannis pędził na północ ile wiatru w żaglach i sił w kopytach. Dowództwo nad flotą powierzył ser Irmy'emu Florentowi, bratu swej żony. Pewny zwycięstwa Florent nie wysłał do Czarnej Zatoki zwiadowców, przez co przeoczył wzniesiony przez Krasnala łańcuch, blokujący Czarny Nurt. Bitwę rozpoczęła flota Stannisa, ale złote płaszcze podniosły łańcuch i rozdzieliły okręty. Potem obrońcy miasta zaczęli miotać na stłoczone statki dziki ogień. Widząc nieudolność ser Imry'ego, Stannis posłał do szturmu na mury armię lądową, ale atak taranem został odparty przez ogniomioty i wycieczkę Tyriona. Karzeł odpierał kolejne ataki, gdy nagle na atakujących uderzyła armia Tywina Lannistera i Mace'a Tyrella, który przyjął propozycję Baelisha. Nowa armia rozpędziła ludzi Stannisa, ale części wrogiej armii udało się dostać do ocalałych okrętów. Był też z nimi król Stannis.     

Droga do zwycięstwa 

Róże i lwy

Jednym z warunków porozumienia Casterly Rock i Wysogrodu były zaręczyny, a potem ślub króla Joffrey'a i Margaery Tyrell, owdowiałej żony Renly'ego. Aby to było możliwe król zerwał zaręczyny z Sansą Stark. Tywin Lannister objął stanowisko Królewskiego Namiestnika, więc jego syn i następca, Tyrion Lannister został ożeniony z Sansą, żeby w przyszłości, po śmierci Młodego Wilka mógł w jej imieniu ubiegać się o Winterfell. Pomimo przegranej w Bitwie nad Czarnym Nurtem, Stannis Baratheon nadal panował nad Końcem Burzy i Smoczą Skałą. Flota Paxtera Redwyne'a zmierzała na Smoczą Skałę, by zdobyć ją dla króla Joffrey'a, a część wojsk Tyrellów już oblegała Koniec Burzy. Mace Tyrell podzielił wojska jeszcze na dwie części: pierwsza maszerowała w głąb Reach, by poprzeć prawa ser Garlana Dzielnego do Jasnej Wody, zamku Florentów, a drugą Randyll Tarly prowadził ku Dorzeczu. 

Podczas swego ślubu król Joffrey został otruty, o co posądzono jego wuja, Tyriona. Tyrion został osadzony w lochach Czerwonej Twierdzy, ale uciekł stamtąd, zabijając przy tym swego znienawidzonego ojca, Tywina Lannistera. Po śmierci Joffa królem został Tommen I Baratheon, który ożenił się z wdową po bracie, Margaery Tyrell.

Obrona Muru przez Stannisa 

Tymczasem za Murem dochodziło do wielkiej aktywności dzikich. Uciekając przed Innymi, pod wodzą Mance'a Raydera podjęli próbę przekroczenia Muru i inwazji na Siedem Królestw. Nocna Straż już od lat prosiła Żelazny Tron o ludzi, ale większość ich listów trafiała do śmieci. Kiedy dzicy zaatakowali Czarny Zamek, Nocnej Straży pomógł jedynie król Stannis, któremu problem Muru podszepnął Davos Seaworth. Po dotarciu do Wschodniej Strażnicy rycerze zsiedli ze statków, podążyli przeciwko Mance'owi Rayder'owi i pokonali go w Bitwie pod Murem. Po pokonaniu dzikich król postanowił dalej walczyć o Żelazny Tron. 

Pacyfikacja Dorzecza 

Kiedy Robb Stark powrócił z wyprawy na Zachód przywiózł ze sobą także żonę, Jeyne Westerling, którą poślubił, mimo że przyrzekł wziąć za żonę kobietę z rodu Freyów. Spowodowało to odłączenie się Bliźniaków z reszty wojsk Młodego Wilka. Catelyn Stark wpadła w agonię na wiadomość o śmierci Brana i Rickona, uwolniła Jaime'a Lannistera, by wymienić go na swe córki, i posłała Tridentem wraz z Brienne z Tarthu  i Cleosem Frey'em do Królewskiej Przystani. Wówczas od sprawy Robba odłączył się Rickard Karstark, którego synów zabił Lannister w  Szepcącym Lesie. Młody Wilk ściął Karstarka, ale ludzie z Karholdu rozplenili się po Dorzeczu w poszukiwaniu Jaime'a. Po klęsce pod Duskendale, która była próbą powstrzymania marszu Randylla Tarly'ego w głąb Dorzecza, Robb zawrócił na północ, by z pomocą błotniaków zająć Fosę Cailin. Walder Frey zgodził się ponownie przystąpić do Młodego Wilka pod warunkiem, że jego wuj, Edmure Tully, lord Riverrun poślubi jego wnuczkę Roslin. Podczas wesela w Bliźniakach nazwanego później Krwawymi Godami Robb został zamordowany przez Freyów i Boltonów.

Po śmierci Młodego Wilka nikt nie mógł już powstrzymać Lannisterów. Większość lordów Północy i Dorzecza przyłączyło się do Freyów i Boltonów. Opór stawiał tylko Seagard, Riverrun i Raventree Hall. Jason Mallister został uwięziony przez Freyów we własnym zamku, a oblężenia pozostałych zostało bezkrwawo zakończone dzięki Jaime'owi Lannisterowi. Resztki wojsk z Północy, które przyłączyły się do Lannisterów, prowadził ku Fosie Cailin Roose Bolton.      

Wojna na Morzu Zachodzącego Słońca

Wskutek nieszczęśliwego wypadku zginął król Żelaznych Wysp, Balon Greyjoy. Ponieważ Theon Greyjoy przebywał w niewoli w Dreadfort, Asha była kobietą, a Victarion nie miał w żyłach krwi Balona, kapłan Utopionego Boga, Aeron Mokra Czupryna ogłosił królewski wiec. Wygrał go Euron Greyjoy, który obiecał Żelaznym Ludziom podbój Westeros za pomocą smoków. Umiał nad nimi zapanować dzięki Smoczemu Rogowi. Drakkary z Żelaznych Wysp pod wodzą Victariona zdobyły Tarczowe Wyspy. Euron planował wyruszyć na poszukiwanie smoków całą flotą, ale po sprzeciwie kapitanów pragnących łupić dorzecze Manderu wysłał do Daenerys Targaryen tylko Żelazną Flotę pod dowództwem Victariona Greyjoya. Bezpośrednie zagrożenie Reach spowodowało, że Cersei Lannister, po zdobyciu Smoczej Skały przez Paxtera Redwyne'a, wysłała flotę Arbor do domu, by uporała się z Żelaznymi Ludźmi. 

Wojna o Północ 

Po skutecznej obronie Muru  Stannis początkowo zamierzał zdobyć Dreadfort, łącząc siły z Morsem Umberem i Arnolfem Karstarkiem, ale po radzie Jona Snow skierował się w stronę gór, uzyskując pomoc od tutejszych górskich klanów. Razem z nimi uwolnił Deepwood Motte z rąk Żelaznych Ludzi. Następnie skierował się w stronę Winterfell, by razem z pozostałymi sojusznikami zdobyć zamek. W drodze przez Wilczy Las jego armię dopadła ogromna śnieżyca, która spowodowała ogromne straty wśród ludzi króla. 

Dzięki Theonowi Greyjoyowi, jeńcowi Bękarta Boltona, oblężenie Fosy Cailin udało się zakończyć bez jednego zabitego. Roose Bolton połączył siły ze swoim bękartem Ramsayem Snowem, przyprowadzając mu narzeczoną - Aryę Stark, która miała dać mu prawa do Winterfell. Bolton uzyskał poparcie większości rodów Północy, oprócz Umberów i górskich klanów. Arnolf Karstark zgodził się przyłączyć do Stannisa, a potem go zdradzić, w zamian za prawa do Karholdu. Roose zdołał nieco przystosować Winterfell do użytku. Wkrótce odbył się ślub jego bękarta z Aryą Stark. Tymczasem do zamku przybył minstrel Abel z grupką kobiet, w rzeczywistości Mance Rayder, którego zadaniem było uwolnienie Aryi Stark. Po serii morderstw na ludziach z Dreadfort, których sprawczyniami były kobiety Abla, dzikie włóczniczki, Roose Bolton, mimo śnieżycy, postanowił wyruszyć naprzeciwko Stannisa. Tuż przed wyjazdem, włóczniczki, dzięki pomocy Theona Greyjoya, uwolniły fałszywą Aryę, ale tylko jej i Theonowi udało się dotrzeć do obozu króla Stannisa.

Dalsza część Wojny Pięciu Królów nie jest znana.