Gra o tron Wiki
Advertisement
Artykuł dotyczy zagadnienia występującego w serialu „Gra o tron”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Świat lodu i ognia”.
Artykuł dotyczy zagadnienia występującego w książce „Gra o tron”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Starcie królów”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Nawałnica mieczy”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Uczta dla wron”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Taniec ze smokami”.

Król Robert I Baratheon, znany również jako Uzurpator lub Demon znad Tridentu – pierwszy król z dynastii Baratheonów zasiadający na Żelaznym Tronie Siedmiu Królestw Westeros a jego osiemnastym królem ogólnie, lord Końca Burzy i lord protektor Krainy Burzy oraz głowa rodu Baratheonów. Najstarszy syn lorda Steffona Baratheona i lady Cassany Estermont, starszy brat Stannisa i Renly’ego Baratheonów. Wnuk lorda Ormunda i księżniczki Rhaelle Targaryen, prawnuk króla Aegona V Targaryena, oficjalnie jest uważany za ojca królów Joffreya I, Tommena I i księżniczki Myrcelli Baratheonów (rzeczywistym ojcem tych dzieci jest Jaime Lannister)  Lord domu Baratheon, został koronowany po wygraniu Wojny Uzurpatora i odebraniu korony Obłąkanemu Królowi Aerysowi II Targaryenowi, jako osiemnasty król Siedmiu Królestw. Punktem zapalnym jego rebelii było porwanie Lyanny Stark. Po detronizacji Aerysa poślubił córkę lorda Tywina Lannistera, namiestnika ZachoduCersei Lannister, dla zapewnienia stabilności politycznej. Nosił nową Koronę Baratheonów. Przez 14 lat władał Siedmioma Królestwami, jednak prawdziwy ster rządów oddał swemu namiestnikowi i bratu, samemu oddając się rozkoszom podniebienia i ciała, 289 o.P zdławił separatystyczną Rebelię Greyjoyów która chciała oderwać Żelazne Wyspy od Żelaznego Tronu, co znacząco wzmocniło jego pozycje. Po śmierci Jona Arryna, na skutek intryg swej żony, Robert odniósł poważne rany na polowaniu i zmarł. Po jego śmierci na Żelaznym Tronie zasiadł Joffrey I, zaś bracia Roberta wysunęli własne kandydatury do tronu, śmierć Roberta doprowadziła do wybuchu wielkiej wojny domowej, zwanej Wojną Pięciu Królów.

Pełna tytulatura[]

Król Robert z rodu Baratheonów, pierwszy tego imienia, Król Andalów, Rhoynarów i Pierwszych Ludzi, pan Siedmiu Królestw i Obrońca Królestwa, lord Siedmiu Królestw, lord Protektor Królestwa, pan Domu Baratheonów, lord Końca Burzy.

Wygląd i charakter[]

Za młodu był potężnym, dobrze zbudowanym i odważnym wojownikiem. Jednak po zdobyciu korony miał problemy z nadwagą wynikającą z nadmiernego ucztowania i picia (osiągnął wagę ponad ośmiu kamieni) i zapuścił brodę, aby ukryć liczne podbródki. Był towarzyski i znany ze swojego osobistego uroku. Podobnie jak jego bracia Robert odziedziczył cechy Baratheonów, niebieskie oczy, czarne włosy oraz budowę ciała.

Jego żądza stała się w królestwie tematem rubasznych, pijackich piosenek. Według Eddarda Starka, Robert potrafił w jedną noc obiecać kobiecie cały świat i zapomnieć o tym (i o niej) następnego poranka.

Choć zdecydowanie Robert jest bardzo porywczy, ma też wielki talent wojskowy, jest świetnym wojownikiem i dowódcą, przy tym jest bardzo charyzmatyczny, potrafi sprawić aby ludzie go kochali, nawet jego wrogowie. Jego charakter pozwalał mu nieraz zdobyć wielkie uznanie wśród zarówno prostego ludu i żołnierzy jak i wysoko urodzonych. Mimo talentu wojskowego Robert jest strasznie leniwy, lubiący sobie dogadzać i niesystematyczny. Po tym kiedy zasiadł na Żelaznym Tronie, rządzenie w taki sposób nużyło Roberta, że po krótkim czasie pozostawił podejmowanie rządów w sprawach codziennych Jonowi Arrynowi , swemu namiestnikowi i bratu Stannis'owi którzy stojąc na czele małej rady zajmowali się królestwem. Robert zachowywał sobie najważniejsze decyzje i nie brał aktywnego udziału w rządach codziennych. Całymi dniami wolał rozkoszować się jadłem, winem i prostytutkami, był przy tym niezwykle rozrzutny. Cały czas wystawiał wykwintne uczty i turnieje, co znacząco obciążało skarbiec, jednak dla Roberta, który nigdy nie przejmował się takimi drobnostkami jak brak pieniędzy, nie było to znaczącym problemem. Robert też ma niemiłą mienierę przymykania oczu na niektóre decyzję które są dwuznacznie niemoralne lub nie honorowe, mimo iż zdaje sobie sprawę z niektórych patologii na dworze i z intryg Cersei zdecydował się je konsekwentnie ignorować i przymykać oczy na niektóre sprawy. Robert znacząco ignoruje takie sprawy jak dyplomacja czy pokojowe rozwiązywanie problemów pozostawiając je innym, znacznie bardzie woli opierać się na rozwiązaniach siłowych.

Mimo iż Robert jest znany z chwiejnego, lecz całkiem przyjemnego rubasznego charakteru, który pozwalał mu zjednywać sobie nawet największych wrogów i stronników, ani nie chował uraz zbyt długo pała wręcz obsesyjną nienawiścią do Targaryenów, szczególnym obiektem jego nienawiści jest Rhaegar, który porwał jego ukochaną, Robert mimo to w jednakowym stopniu nienawidzi wszystkich potomków rodu Smoka uważając że każdy z nich jest taki sam.

Historia[]

Wczesne życie[]

Robert był pierwszym synem lady Cassany i lorda Steffona Baratheona, lorda domu Baratheon i Lorda Protektora Krain Burzy. Urodził się 263 o.P.[1] i dorastał w siedzibie Baratheonów, Końcu Burzy. Jego wychowaniem zajął się maester Cressen. Był niewiele lat starszy niż jego brat Stannis. Wiele lat później lady Cassana urodziła trzeciego brata, Renly’ego.

Rodzina Baratheonów

Rodzina Baratheonów.

Gdy byli jeszcze młodzi, Robert i Stannis byli świadkami tego, jak ich rodzice zginęli w katastrofie statku niedaleko Końca Burzy. To wydarzenie sprawiło, że Robert stał się lordem Krain Burzy i udał się na wychowanie do lorda Jona Arryna z Doliny, wraz z młodym Eddardem Starkiem. Szybko się zaprzyjaźnili i Jon Arryn, który nie miał swoich synów, zaczął traktować ich jak rodzinę.

Robert zakochał się w siostrze swojego przyjaciela, Lyannie Stark, obiecanej mu przez lorda Rickarda. W tym czasie Robert miał już jednak bękarcią córkę, Mye Stone, a Lyanna stwierdziła, że Robert nigdy nie będzie trzymać się jednego łoża. Jakiś czas po tym wydarzeniu odbył się wielki turniej w Harrenhal na którym był obecny Robert. Po turnieju Lyanna została porwana przez księcia Rhaegara Targaryena. Wydarzenie to zapoczątkowało łańcuch wydarzeń, które doprowadziły do ​​Rebelii Roberta.

Wojna Uzurpatora[]

Początek wojny[]

Ojciec Lyanny lord Winterfell, Rickard Stark wyruszył do stolicy razem ze swym synem, Brandonem Starkiem oraz bratankiem Jona i jego spadkobiercą, Elbertem Arrynem oraz grupą innych szlachetnie urodzonych rycerzy, żądali oni wydania Lyanny i ukaranie następcy tronu. Szalony król w ataku gniewu rozkazał zabić wszystkich – spalić Rickarda i Brandona oraz Elberta oraz zamordować pozostałych zakładników (przeżył jedynie Ethan Glover).

Kiedy Szalony Król zażądał od Jona Arryna głów Roberta oraz spadkobiercy Rickarda, Eddarda, Jon odmówił mu i zwołał swoje chorągwie, czym dał początek wojnie. Ponieważ babką Roberta była księżniczka Rhaelle Targaryen, córka króla Aegona V Targaryena, miał on większe prawa do tronu od reszty i stał się de facto przywódcą buntu. Kiedy Eddard wyruszył na północ, aby zwołać swoje chorągwie, Robert pozostał w Dolinie i pomógł Jonowi w zdobyciu zbuntowanego Gulltown (miasto mimo zależności lennej Orlemu Gniazdu pozostała lojalne koronie). W bitwie pod Gulltown wykazał się wyjątkową odwagą zdobywając miasto, i zabijając Marqa Graftona.

800px-Battle of Summerhall Robert Baratheon

Młody Robert w Bitwie pod Summerhall.

Kampania w Końcu Burzy[]

W końcu Robert po zdobyciu portu opuścił dolinę i wrócił do Końca Burzy, gdzie zwołał swoje chorągwie. Nie wszyscy jego lordowie okazali się lojalni; kilku z nich pozostało wiernymi Aerysowi i zbierało swoje wojska w zrujnowanym Targaryeńskim pałacu Summerhall. Robert dowiedział się o ich zamiarach i kiedy zwołał swoją armię postanowił rozprawić się z nielojalnymi lordami. Gromadzący się pod Summerhall lordowie przybywali osobno. Robert wykorzystał to, że ich obozy są rozdzielone i zaatakował każdy po kolei, w ten sposób w jeden dzień wygrał trzy bitwy rozbijając rojalistów i zabijając przy tym lorda Fella oraz biorąc do niewoli lordów Cafferena i Grandisona. Obaj lordowie zachwyceni postacią Roberta przyłączyli się potem do jego buntu, nawet syn zabitego lorda Fella.

Po pozbyciu się wewnętrznej opozycji Robert mógł ruszyć na dalszą walkę. Jego plan zakładał przebicie się i połączenie z Dorzeczem, z siłami rebeliantów maszerującymi z doliny i północy. Robert jednak przed wyruszeniem do Dorzecza pieczę nad Końcem Burzy pozostawił swemu bratu Stannisowi Baratheonowi, ten miał z 500 ludźmi zadbać o obronę twierdzy, jednocześnie najmłodszy z braci Roberta- Renly został ukryty. Robert wyruszył przez Reach pod zamek Ashford gdzie zamierzał ze swymi chorągwiami przyłączyć się do nadciągajacych sprzymierzeńców. Pod Ashford armia rebeliantów musiała stawić czoła nadciągające rojalistycznej armii lorda Wysogródu Mace'a Tyrella i jego przedniej straży lorda Randylla Tarly'ego. W wyniku bitwie o Ashford, Robert musiał ustąpić, jego przednia armia została rozbita przez przednią straż Randylla Tarly’ego, jednak wciąż miał wystarczająco dużo sił aby kontynuować bitwę, jednak ryzyko zbliżającej się ogromnej armii Tyrellów zmusiła Baratheona do odwrotu, w czasie bitwy zginął walczący za Roberta lord Cafferen zabity przez Tarly’ego.

Bitwa Dzwonów[]

Wobec takiego obrotu spraw Baratheon postanowił skierować się na północ, w kierunku dorzecza lecz z znacznie mniejszymi siłami, trzon jego armii został rozbity. Robert starał się uniknąć walki ze znacznie większą armią Tyrellów, marsz lorda Końca Burzy do Dorzecza, odsłonił Koniec Burzy, na który pomaszerowała armia Tyrellów. Rozpoczęła oblężenie zamku, którego bronił Stannis.

W czasie marszu na północ Robert został ciężko ranny, wobec czego musiał się ukryć w pobliskim mieście Kamiennym Sepcie, gdzie ukrywał się w tamtejszych domach publicznych i karczmach, lecząc ranny i odzyskując siły. Kiedy Żelazny Tron dowiedział się o możliwej lokalizacji Roberta, z Królewskiej Przystani wyruszyła armia rojalistów pod wodzą nowego królewskiego namiestnika, lorda Gniazda Gryfów Jona Conningtona. Natychmiast po przybyciu do miasta Connington wysłał armię na poszukiwania Roberta. Baratheonowi udało się przeżyć jedynie dzięki mieszkańcom miasta, którzy pomagali mu się ukrywać i zmieniać kryjówki.

W tym czasie jego przyjaciel Eddard i opiekun Jon poślubili dwie córki lorda Riverrun i lorda protektora Tridentu Hostera Tully’ego; Lysa wyszła za Arryna, a Catelyn za Eddarda. Te małżeństwa sprawiły, że do rebelii dołączył ród Tully, jednak nie wszyscy chorążowie Hostera podążyli za nim; kilka rodów przyłączyło się do Aerysa, lub pozostało neutralne tak, jak ród Frey. Mając poparcie większości Dorzecza, zjednoczona armia Północy, Doliny i Dorzecza ruszyła na Kamieny Sept i zaatakowała miasto. W trakcie walki Robert wyszedł z ukrycia i przejął dowództwo nad rebeliantami. Bitwa zakończyła się rozgromieniem sił rojalistów i ucieczką namiestnika, Connington jednak przed ucieczką prawie zabił lorda Arryna i zranił lorda Hostera, życie lordowi Arrynowi ocalił jego nowy dziedzic ser Denys Arryn, jednak przypłacił to życiem. Uciekającego Conningtona usiłował zabić Robert, stoczyli ze sobą zażarty pojedynek w którym królewski namiestnik niemalże zginął, jednak udało mu się uciec.

Bitwa nad Trindentem[]

Po rozgromieniu sił rojalistów, Robert stojąc na czele armii ruszył wzdłuż Tridentu na Królewską Przystań. Szalony Król zaczął szczerze się obawiać że nie wygra tej wojny dlatego wysłał rycerzy swej gwardii ser Jonothora Darry’ego i ser Barristana Selmy’ego na zmobilizowanie wojsk. W końcu z ukrycia wyszedł jego syn książę Rhaegar Targaryen, który staną na czele armii królewskiej. Młody Smok postanowił stawić czoło armii Roberta nad Tridentem, mimo iż większa część jego rojalistów poniosła straty, a armia Tyrellów była związana oblężeniem Końca Burzy, to Rhaegar wciąż dysponował dużymi siłami 10 tysiącami Dornijczyków przysłanymi przez szwagra Rhaegara księcia Dorana Martella, chorążymi z Włości Korony oraz tymi lordami dorzecza którzy stanęli po jego stronie czyli Darry, Mooton, Ryger i Goodbrook.

Robert Baratehon vs Rhaegar

Robert vs Rhaegar

Wkrótce miała się rozegrać decydująca bitwa – syn króla, książę Rhaegar Targaryen prowadził 40 tysięcy ludzi naprzeciw buntownikom. Robert dowodził wtedy 35 tysiącami ludzi z Północy, Doliny, Dorzecza oraz Krainy Burz. Rojaliści mieli przewagę liczebną, jednakże wojsko Roberta było zaprawione w bojach i doświadczone. Obie armie stanęły nad brzegami Tridentu, bitwa miała rozegrać się na brodzie.

Bitwę rozpoczęła się od ataku dornijczyków pod dowództwem rycerza gwardii królewskiej księcia Lewyna Martella na lewą flankę armii rebeliantów, jednak zostali powstrzymani przez oddział z doliny. Robert osobiście wziął udział w walkach, w czasie bitwy spotkał osobiście księcia Rhaegara Targaryena, na środku brodu, stoczyli zażarty pojedynek, który mimo rozległych ran zadanych przez księcia w końcu wygrał Robert, zabijając Smoczego Księcia swym młotem bojowym, z taką siłą że rubiny z napierśnika księcia posypały się do rzeki, od tej chwili bród został nazwany Rubinowym Brodem.

Ukoronowanie[]

Śmierć Rhaegara i porażka armii rojalistów przechyliły szalę zwycięstwa na korzyść buntowników, droga do stolicy stała otworem, armia rojalistów rozbita i wyniszczona, z trzech królewskich gwardzistów zginęło dwóch, książę Martell i Darry, a ser Barristan został ciężko ranny, mimo iż lord Roose Bolton namawiał Neda i Roberta do zabicia legendarnego rycerza to Baratheon nie chciał się na to zgodzić, i odesłał rannego Selmy'ego do maestera. Na skutek obrażeń Robert nie dowodził atakiem na stolicę, a dowództwo nad buntownikami przejął Eddard, który poprowadził armię na Królewską Przystań. Kiedy przybył by zdobyć tron, zastał stolicę splądrowaną przez armię Lannisterów, którzy postanowili przyłączyć się do sprawy Roberta (po tym kiedy uświadomili sobie, że na pewno on wygra). Syn lorda Tywina, Jaime Lannister, zabił Szalonego Króla, a siepacze Tywina Gregor Clegane zwany Górą i ser Amory Lorch w okrutny sposób pozbawił życia żonę księcia Rhaegara i jego dzieci. Eddard namawiał Roberta do ukarania Lannisterów, jednak Baratheon pochwalił ich czyn i nie wymierzył im żadnej kary (zamordowanie dziedziców Rhaegara przez Lannisterów było bardzo na rękę Robertowi, raz pozbył się potencjalnych pretendentów, dwa zabójstwo uwolniło Roberta od jakiejkolwiek odpowiedzialności za ten czyn, łatka potwora i dzieciobójcy spadła na Tywina, a nie na Roberta). Eddard i Robert spierali się o to tak zażarcie, że nawet Jon Arryn nie dał rady ich pogodzić. Wściekły Stark wyruszył na pomoc bratu Roberta, Stannisowi, który nadal był oblegany w Końcu Burzy, tam w imieniu Roberta odebrał kapitulację i przysięgę lojalności od lorda Mace Tyrell i jego licznych chorążych. Następnie ruszył do Dorne, gdzie odnalazł swoją umierającą siostrę. Dopiero jej śmierć pogodziła zwaśnionych przyjaciół, którzy wspólnie ją opłakiwali.

Król Siedmiu Królestw[]

Rządzenie jest jak liczenie miedziaków
— Ulubione powiedzenie króla Roberta
Henning Ludvigsen kingshonorguard

Ukoronowanie Roberta

Po zakończeniu wojny Robert został królem, a jego opiekun Jon Arryn objął posadę Królewskiego Namiestnika, a Eddard wrócił z nową żoną na północ. Jon pomagał Robertowi w rządzeniu królestwem, gdyż ten nie miał doświadczenia jako król i wciąż opłakiwał swoją niedoszła narzeczoną, zaraz po koronacji jego pozycja i prawa do tronu były poważnie zagrożone przez Ród Martell który pałał zemstą za zamordowanie Eli Martell żony księcia Rhaegara, książę Oberyn Martell Czerwona Żmija zachęcał nawet do dalszej wojny i poparcia kandydatury do tronu młodego księcia Viserysa, dlatego też król Robert wysłał do Słonecznej Włóczni swego namiestnika aby ten zawarł pokój z Martellami, dzięki przychylnej postawie księcia Dorana Martella udało się zawrzeć pokój, w zamian Arryn miał przeprowadzić śledztwo i wymierzyć sprawiedliwość zabójcy siostry księcia jednak nic z tego nie wynikło.

King Robert Baratheon Hand Jon Arryn

Jon Arryn doradza królowi

Przede wszystkim Robert wciąż nienawidził Targaryneów i pragnął ich krwi, dlatego rozkazał swemu bratu, Stannisowi Baratheonwi zdobyć Smoczą Skałę, ostatnią redutę rodu Smoków, tam ukrywał się młody książę Viserys Targaryen razem ze swoją brzemienną matką królową wdową Rhaellą Targaryen, oraz garstką najlojalniejszych ludzi, krótko po śmierci swego męża Rhaella koronowała swoją własną koroną na króla Viserysa, jako Viserysa III, niedługo królowa Rhaella zmarła w czasie porodu rodząc córkę Daenerys. Stannis po zbudowania floty zdobył twierdzę dla Roberta, jednak Viserys i Daenerys Targaryenowie zdołali uciec z twierdzy, nim Stannis do niej wkroczył, przez co Robert ostro zrugał swego brata. Jon namówił Roberta do ułaskawienia wielu dawnych wrogów i domy, które walczyły za Szalonego Króla w czasie wojny oraz pozostawienia w spokoju żyjących Targaryneów, którzy skryli się w Braavos najpotężniejszym z Wolnych Miast. Robert okazał się władcą łaskawym, ułaskawił wszystkich który walczyli dla Szalonego Króla, w tym również Tyrellów, w zamian za to że ci ugną kolan i złożą przysięgę wierności. Namówiony przez Jona, Robert zdecydował ożenić się z Cersei Lannister córką lorda Casterly Rock i namiestnika zachodu Tywina Lannistera, aby mieć pewność, że w przypadku powrotu Targaryenów, Tywin wspomoże go całą swoją siłą oraz aby zapewnić królestwu stabilność polityczną i dziedzica.

Cerseilannister

Cersei z rodu Lannisterów, żona Roberta.

Małżeństwo króla jednak nie było szczęśliwe a jego żona szybko go znienawidziła i prowadziła swój kazirodczy związek ze swym bratem Jaimem z którym miała dzieci. Robert ułaskawił ser Jaimego Lannistera pozwalając mu nadal nosić płaszcz. Niepocieszony Robert który nie mógł znaleźć szczęścia w ramionach swej żony i wciąż pamiętający zmarłą Lyannę, zaczął go szukać w ramionach innych kobiet.

Robert miał złe stosunki z Rodem Martell, który wciąż pamiętał zamordowanie ich Elii i jej dzieci. Martellowie przysięgli mu wierność, jednak traktowali to jako zło konieczne. Odcięli się od reszty królestwa i skupili się na zwiększaniu swych wpływów w Wolnych Miastach. Robert nie miał też najlepszych relacji z Tyrellami i Redwyne’ami, którzy oblegali Koniec Burzy, jednak ich stosunki były o wiele lepsze niż z Martellami. Dobre relacje miał ze swymi towarzyszami z rebelii.

Kiedy Robert zasiadł na Żelaznym Tronie, niezałatwiona pozostała sprawa Końca Burzy. W końcu zdecydował zrzec się tytułu i oddać twierdzę swemu młodszemu bratu, Renly’emu Baratheonowi. To rozwścieczyło Stannisa, ponieważ jako starszemu od Renly'ego przysługiwała mu twierdza i wszystkie tytuły. Zgodził się jednak z wolą swego starszego brata i oddał zamek Renly'emu. Stał się Admirałem Floty oraz dostał Smoczą Skałę jako rekompensatę, oddając Stannisowi Smoczą Skałę uczynił go swym dziedzicem jednak do czasu kiedy nie narodzą mu się jego synowie, po za tym Robert chciał mieć w przypadku powrotu Smoków silnego dowódcę pod ręką który stawi im czoła. Stannis i Renly służyli potem w jego małej radzie.

Tywin Lannister 2

Tywin Lannister – lord Casterly Rock i namiestnik zachodu, teść i najpotężniejszy sojusznik Roberta.

Robert ułaskawił wielu lordów i rycerzy którzy służyli Targaryenom, na swym dworze zachował starszego nad szeptaczami Varysa, oraz dawnych gwardzistów Aerysa ser Barristana Selmy’ego, którego Robert wyznaczył na miejsce nowego Lorda Dowódcy Gwardii Królewskiej oraz ser Jaime Lannister. W nowej Gwardii Królewskiej pozostało więc pięć wolnych miejsc i należało je szybko zapełnić i podyktowały tu głównie przyczyny polityczne, tak więc poza Królobójcom w gwardii znaleźli się 3 oddani bezgranicznie królowej gwardziści ser Boros Blount, ser Meryn Trant i ser Preston Greenfield, a co do reszty nie było pewności, Jon Arryn przyprowadził z doliny ser Mandona Moore’a oraz po rebelii Balona zginął jeden z gwardzistów którego zastąpił ser Arys Oakheart, który był prawdziwie oddany królowi. Poza tym Robert nie zapomniał wynagrodzić tych którzy wsparli go w rebelii oraz ukarać tych którzy przeciwko niemu walczyli. Robert był mocno poddany wpływom swojej żony, mimo iż Cersei i Robert wzajemnie się nienawidzili i gardzili sobą nawzajem był bardzo poddany jej podszeptom, tym bardziej że Cersei potrafiła być momentami apodyktyczna i stawiając wysokie żądania. Robert dla świętego spokoju i udobruchania swojej ambitnej żony decydował się na zgadzanie z jej wolą i prośbami. Cersei wykorzystując swoje wpływy, próbowała wypełnić dwór swoimi krewniakami i ludźmi lojalnymi wobec Lannisterów, próbowała również ograniczyć wpływy ludzi Roberta stopniowo odsuwając jego ludzi i urzędów i ważnych funkcji. Tym sposobem bardzo przyczyniła się do wyboru członków Gwardii Królewskiej a zablokowała wybór ser Richarda Horpe'a, rycerza znanego z oddania rodowi Baratheonów. Z czasem również udało jej się pozbyć dawnego giermka i jednego z bliższych towarzyszy Roberta ser Justina Masseya (który był między innymi odpowiedzialny za podsyłanie królowi co urodziwszych panien do łoża).

0q75v2mlm1441

Król Robert I Baratheon

Robert nie poświęcał dużej uwagi sprawowaniu rządów; wszystkie mniejsze sprawy dotyczące finansów, wymierzania sprawiedliwości, żywności i tym podobnych oddał w ręce swego namiestnika i małej rady oraz swych braci, wkrótce ster rządów w przystani przejęli namiestnik Jon Arryn oraz starszy nad okrętami Stannis. Przez jego brak zainteresowania oraz liczne wydatki na uczty i turnieje, skarbiec królewski, przepełniony za czasów Aerysa, teraz opustoszał, a korona popadła w ogromne długi. Największe zadłużenie było względem Lannisterów, od których Robert pożyczył 3 000 000 złotych smoków oraz od rodu Tyrell, Żelaznego Banku Braavos i kilku kompani handlowych z Myr, a nawet od Wiary Siedmiu.

W pewnym momencie 287 o.P. roku, jego brat Stannis Baratheon postanowił się ożenić z Selyse Florent bratanicą potężnego i wpływowego lorda Alestera Florenta z Jasne Wody, wesele odbyło się na Smoczej Skale siedzibie Stannisa, jako jego brat i król Robert został zaproszony na wesele. W trakcie wesela doszło do skandalu, ponieważ Robert zaciągnął kuzynkę lady Selyse i jej dwórkę lady Delene Florent do komnaty Stannisa i posiadł na łożu małżonków w czasie kiedy ci jeszcze tańczyli. Z tego związku urodził się później Edric Storm, ponieważ jego matka należała do wielkiego rodu Robert był zmuszony uznać swego bękarta jako swego syna, tym bardziej że jego brat Stannis miał wielki pretensje do brata że ten znieważył ród jego żony i jego samego, przez co potem Robert przeprosił go tłumacząc się że był pijany i nie wiedział co robi, dla tego zaraz po urodzeniu Edrica Stannis wysłał go na wychowanie do najmłodszego z Baratheonów Renlyego do Końca Burzy.

Robert baratheon by 1oshuart d8b8hfj-fullview

Robert

Robert poza tym że okazał się złym mężem, ogólnie okazał się złym ojcem, Robert ignorował dzieci urodzone przez Cersei : Joffrey (286 o.P.), Myrcella (290 o.P.) i Tommena (291 o.P.). Szczególnie mocno był niezadowolony ze swojego dziedzica, Joffreya, który okazał się rozwydrzonym, rozpieszczonym i okrutnym dzieckiem, który mimo wszystko starał się na najróżniejsze sposoby zyskać przychylność Roberta. W pewnym momencie miał miejsce nieprzyjemny incydent, kiedy Joffrey był dosyć mały kucharz z kuchni mieli będącą w ciąży kotkę, i zapytali małego księcia czy chciałby małego kociaka. Joffrey złapał kota i rozciął go nożem wydobywając z niego nienarodzone małe kotki a potem poszedł pokazać je ojcu. Robert był tym tak wstrząśnięty i wściekły, że uderzył Joffreya mimo obecności przy tym zdarzeniu swego brata Stannisa. Po tym incydencie Cersei zagroziła, że zabije go w czasie snu jeżeli jeszcze raz dotknie jej dzieci, Robert nigdy potem nie starał się już pouczać Joffreya ani próbować go naprostować. Robert w pewnym momencie planował sprowadzenie na dwór swej pierwszej bękarciej córki, która była jego oczkiem w głowie w czasie młodości, Mya Stone. Jednak Cersei się temu sprzeciwiła, w zawiły sposób sugerując, że jeśli bękart pojawi się na dworze może go spotkać krzywda, zdenerwowany Robert uderzył wtedy królową, jednak już nigdy nie próbował sprowadzać na dwór swych bękartów.

Rebelia Greyjoyów[]

Balon kneels

Balon Greyjoy klęka przed Robertem.

W roku 289 o.P. lord Pyke i Żelaznych Wysp, Balon Greyjoy wzniecił bunt i koronował się na króla Żelaznych Wysp i proklamował swą niezależność. Balon był przekonany, że Robert, jako uzurpator, ma małe poparcie i nie zyska dużej siły do pokonania go, szczególnie na morzu. Opina ta jednak była niezwykle błędna, tym samym koalicja, która zdobyła tron dla Roberta, i tym razem postanowiła go na nim utrzymać. Na wezwanie króla odpowiedzieli zawsze lojalni Starkowie i Arrynowie oraz Tullynowie. Lannisterowie spowinowaceni z Robertem przez Cersei nie zamierzali doprowadzić do upadku swego króla, dlatego, kiedy Robert zbierał swą armię, było jasne, że decydującą rolę w starciach na morzu odpowie wielka flota Tywina Lannistera. Jednak Greyjoyowie będą tego świadomi postanowił wyeliminować zagrożenie od razu, dlatego do Lannisportu udała się wielka Żelazna Flota z lordem kapitanem Victarionem Greyjoyem i jego bratem Euronem Greyjoyem, by spalić całą flotę Lannisterów na kotwicy, a syn króla Balona Rodrik Greyjoy zachęcony zwycięstwem w Lannisporcie zaatakował Seagard, jednak na tym stępiła się ofensywa Żelaznych Ludzi gdyż książę zginą zabity przez lorda Jasona Mallistera i armię żelaznych ludzi rozbito. Robert zaś po zebraniu całej swej armii wiedział że wyspy zdobędzie tylko za pomocą floty, po rajdzie w Lannisporcie jedyną liczącą się flota była flota królewska dowodzona przez Admirała Floty Stannisa Baratheona i flota lorda Arbor Paxtera Redwynea, dla tego Robert połączył obie floty i wysłał do walki aby zmierzyli się z Żelazną Flotą Victariona, brat króla okazał się znakomitym dowódcą również na morzu i zwabił Żelazną Flotę w pułapkę i rozbił ją nieopodal Pięknej Wyspy. Po pokonaniu floty nic nie zatrzymało inwazji na wyspy armią dowodził osobiście król Robert wspierany przez swego przyjaciela lorda Eddarda Starka, po wylądowaniu Stannis zdobył w imieniu brata Nową Wyk, podczas gdy lord dowódca Barristan Selmy prowadził atak na Starą Wyk. Po koniec do walk włączyli się Lannisterowie, lord Tywin poprowadził odwet nowej floty Lannisterskiej na jedną z wysp. Finałową bitwą było oblężenie stolicy Żelaznych Wysp i siedziby króla Balona Pyke, atakiem dowodził Robert i Eddard który zakończył się zwycięstwem i śmiercią drugiego syna Balona Marona Greyjoya. Po zwycięstwie Roberta Balon był zmuszony zrzec się korony i ugiąć kolana przed Robertem, jako gwarancję jego lojalnośći lord Eddard zabrał jego ostatniego syna Theona Greyjoya jako zakładnika i wychowanka zarazem. Robert ostatecznie pozwolił zachować życie Balonowi i innym buntowników o ile ci ugną kolana i przysięgną wierność koronie. Ostatecznie cała wojna rozeszła się po kościach gdyż Robert zdecydował się nie mścić i karać za bunty, zadowalając się jedynie zakładnikami i przysięgami lojalności.

NUgizX6v

Uzurpator na Żelaznym Tronie (plakat promujący serial)

Img 0473

Król Robert (kadr z serialu)

Po rebelii[]

Po zwycięstwie Robert umocnił swą pozycje na Żelaznym Tronie, na uczczenie swego zwycięstwa zorganizował wielki turniej w Lannisporcie który wygrał lord Wyspy Niedźwiedziej Jorah Mormont.

Po mimo że nie miał przyjemnych stosunków z żoną to jednak rodziną Lannisterów stała się bliskim otoczeniem króla, w samej Czerwonej Twierdzy pod rozkazami Cersei było 100 Czerwonych Płaszczy którzy byli lojalni wobec niej a nie króla, Robert pod wpływem swej żony przyjął dwóch jej kuzynów na służbę jako giermków Lancela Lannistera i Tyreka Lannistera.

Po pewnym czasie umiera jego namiestnik i zaufany doradca lord Jon Arryn, Robert pod namową swej żony planował wysłać syna lorda Jona Roberta Arryna na wychowanie do Casterly Rock do lorda Tywina Lannistera, jednak sprzeciwiła się temu jego żona lady Lysa Arryn, która nie postanowiła dłużej czekać i zabierając swego syna i ludzi uciekła ze stolicy do Orlego Gniazda. Zły i wściekły Robert pozbawił za to ród Arryn domeny namiestnika Wschodu i znów pod namową swej żony namiestnikiem zrobił swego szwagra Jaimego Lannistera.

Wyprawa na Północ[]

Robert at Winterfell

Robert odwiedzający Winterfell (kadr z serialu).

Po śmierci Jona Arryna Robert potrzebował nowego namiestnika, ponieważ sam nie zamierzał zająć się rządzeniem, odrzucił kandydatury swoich braci i rodziny Lannisterów, postanowił udać się na północ do swego przyjaciela lorda Winterfell Eddarda Starka aby ten objął posadę królewskiego namiestnika, wraz z królem wybiera się jego żona, dzieci oraz liczny dwór. Po przybyciu długie drogi dociera w końcu do Winterfell, tam zapoznaje się z rodziną Neda i prosi go o objęcie posady namiestnika, odwiedza także grób swoje ukochanej, Robert proponuje także umowę małżeńską swego najstarszego syna księcia Joffreya Baratheona, z najstarszą córką lorda Eddarda, Sansą Stark, na cześć króla zostaje wydana również uczta, po mimo wstępnych wątpliwość Ned w końcu przyjmuje propozycje króla i zgadza się zostać jego namiestnikiem. Jednak kiedy król, lord Stark i ich świta opuszczają zamek na polowanie, w tym czasie z wieży „spada” syn lorda Eddarda Brandon Stark, co powoduje duże komplikacje, Robert wspiera przyjaciela, choć sam uważa że należy skrócić cierpienia chłopcu, jednak nie mówi tego Eddardowi, w końcu Ned dotrzymuje słowa i zabiera się na południe razem z rodziną i ludźmi aby objąć posadę namiestnika.

Robert i Ned

Odwiedziny w grobowcu Lyanny (kadr z serialu)

W czasie drogi powrotnej na południe, do Roberta przychodzą wieści ze stolicy od Starszego na Szeptaczami Varysa, informuje on Baratheona że przebywający na wygnaniu Viserys Targaryen zaangażował małżeństwo swojej siostry Daenerys Targaryen z dothrakcim khalem Drogo, przez to zyskali możliwe wsparcie stutysięcznej armii barbarzyńców. Robert jest tymi wieściami bardzo mocno zaniepokojony, i mimo upływu 15 lat wciąż z ogromnym zapałem nienawidzi rodu Smoka. W czasie kiedy orszak królewski odpoczywa w Krainie Kurhanów, Robert zabiera Neda na przejażdżkę. W czasie której żartuje z przyjacielem oraz dzieli się wieściami ze stolicy. Lord Eddad jednak bardziej będąc skupiony na problemach wewnętrznych królestwa, bagatelizuje zagrożenie dothraków twierdząc że jako naród bojący się morza nigdy nie przepłynie wąskiego morza. W czasie tej rozmowy Stark wyciąga z Roberta informacje o swym siostrzeńcze oraz o tym że król nowym Namiestnikiem Wschodu zrobił Królobójcę. Stark jest bardzo niezadowolony z tego powodu i zwraca uwagę Robertowi aby nie ufał Jaimemu, po czym opowiada mu jak zdobył stolicę i jak zastał Jaimego na Żelaznym Tronie. Robert jednak ignoruje słowa przyjaciela obracają je w żart.

Incydenty z wilkorem[]

Turniej Namiestnika[]

Sprawa Targaryenów, Rozłam i powrót[]

---

Polowanie i Śmierć[]

---

Małżeństwo i potomstwo[]

Lyanna stark

Lyanna Stark ukochana Roberta

Swego czasu Robert jeszcze jako lorda Końca Burzy został zaręczony z lady Lyanną Stark, córką lorda Winterfell i Namiestnik Północy Rickarda Starka i Lyarry Stark. Małżeństwo to nie doszło do skutku, a zniknięcie Lyanny razem z Rhaegare doprowadziło do wybuchu wojny domowej. Robert był szalenie zakochany w Lyannie i mimo jej że ta ostatecznie zginęła nigdy jej nie zapomniał.

Po śmierci Lyanny Robert początkowo nie zamierzał w ogóle się żenić, jednak jego namiestnik Jon Arryn bardzo nalegał na to aby Robert zmienił zdanie argumentując to potrzebom zawarcia sojuszu i przedłużeniem dynastii. Tak więc Robert poślubił z powodów czysto politycznych lady Cersei Lannister córkę lorda Casterly Rock i namiestnika zachodu Tywina Lannistera i Joanny Lannister 284 o.P. w Królewskiej Przystani w Wielkim Sepcie Bealora. Małżeństwo to nie było szczęśliwe i para szybko się znienawidziła, wobec czego król zaczął szukać pocieszenie w innych ramionach, tak samo jak jego żona, która zawiązała kazirodczy romans ze swym bratem ser Jaime Lannister, Robert i Cersei oficjalnie mieli trójkę dzieci, w rzeczywistości były to dzieci ze związku Jaimego i Cersei :

  • Król Joffrey I Baratheon (286 o.P.300 o.P.) – pierwszy syn Cersei i Jaimego, oficjalnie Roberta, próżny, arogancki i ograniczony polityczne młodzieniec. Po śmierci Roberta zasiadł na Żelaznym Tronie, został otruty na swoim weselu.
  • Księżniczka Myrcella Baratheon (290 o.P.302 o.P.) – drugie dziecko Cersei i Jaimego, oficjalnie króla Roberta. Jakiś czas po śmierci Roberta, wysłana do Dorne i zaręczona z Trystane Martell, przed powrotem do Królewskiej Przystani otruta przez Ellaria Sand.
  • Król Tommen I Baratheon (291 o.P.303 o.P.) – trzecie dziecko Cersei i Jaimego, oficjalnie króla Roberta. Po śmierci brata zasiadł na Żelaznym Tronie jako dwudziesty król Siedmiu Królestw. Po śmierci swojej ukochanej popełnił samobójstwo.

Bękarci Roberta[]

Robert słynął z chanukowego trybu życia, Robert ogółem spłodził 16 bękartów, według przepowiedni Maggy Żaby, jednak nie wszystkie bękarci są znane, lord Varys przyznaje się przed Tyrionem, że odnalazł osiem bękartów, pięcioro z bękartów Roberta jest zaobserwowanych przez poszczególnych narratorów, a dwa pozostałe są wspominane. Gra RPG Gra o Tron zdradzam nam zaś los trzech pozostałych bękartów Roberta.

Po śmierci Roberta Cersei zaczyna polowanie na bękarci Roberta, jednak jej zamiary zostały zatrzymane przez Tyriona. Lista poznanych bękartów od najstarszego do najmłodszego :

  • Mya Stone (279/280 o.P.) – była pierwszym i prawdopodobnie najstarszym bękartem Roberta, Baratheon spłodził córkę jeszcze kiedy był wychowankiem w dolinie. Eddard Stark wspomina że Robert uwielbiał swą bękarcią córkę, jednak ostatecznie porzucił ją tak jak inne swe bękarty. W pewny momencie Robert rozważał sprowadzenie Mya na dwór królewski.
  • Bella – niepotwierdzona bękarcia córką Roberta, jak sama podaje została spłodzona przez Baratheona w czasie kiedy ten ukrywał się w Kamiennym Sepcie.
  • Gendry (284 o.P.) – niepotwierdzony ostatecznie bękart Roberta i dziewki karczemnej, był uczniem płatnerskim mistrza Tobho Mott, jego naukę opłacił lord Varys, który potajemnie zajmował się chłopcem. Po rozpoczęciu polowania Cersei na bękarty został odesłany przez Motta na Mur, ostatecznie wskutek wiele ciągnących się zdarzeń dołączył do Bractwa bez Chorągwi i został pasowany na rycerza.
  • Harry Waters – bękart Roberta według RPG Gra o tron, był uczniem w zakładzie garncarzy oraz znajdował się pod opieką lorda Jona Arryna, ostatecznie został zamordowany z polecania królowej przez ser Alestera Sarwycka
  • Cedrik Rivers – bękart Roberta według Gry o Tron RPG, kupiec z Dorzecza, został zamordowany na zlecenie Cersei przez Złote Płaszcze Jonasa Slynta.
  • Edric Storm (288 o.P.) – wyjątkowy z bękartów Roberta bo jedyny uznany, syn Roberta i lady Deleny Florent, jako że matka Edrica pochodziła z szlachty Robert nie miał wyboru i uznał chłopca. Storm zamieszkał Końcu Burzy, a po rozpoczęciu Wojny Pięciu Królów wpadł w ręce swego stryja Stannisa, na skutek późniejszego konfliktu między ludźmi króla i królowej, Edric przy pomocy Davosa Seawortha uciekł z wyspy, obecnie ukrywa się w Lys.
  • Nieznane bliźniaki – para bliźniąt została spłodzona przez Roberta w czasie jego odwiedzin na ziemi zachodu, jako że królowa poczuła się tym urażona, kazała bliźniaków zabić a ich matkę sprzedać w niewolę.
  • Barra (298 – 299 o.P.) – najmłodsza córka i najmłodsza z bękartów Roberta (książkowych) córka króla i prostytutki z domu publicznego . Została zabita przez Złote Płaszcze z polecenia królowej.
  • Nieznany Syn (298 o.P.) – najmłodszy ze znanych bękartów Roberta, według gry RPG Gra o tron, syn Roberta i Jeyne Greystone (bękarcie córki Szalonego Króla). Już przed narodzinami był obiektem walki pomiędzy Bractwem Cieni a królową która próbowała go zgładzić. Los chłopca z linii jelenia i smoka zależy od decyzji gracza.

Licząc informacje z RPG Gra o tron znanych jest obecnie 10 bękartów, z czego pięcioro już nie żyje, a los jednego pozostaje niepewny.

Cytaty Roberta[]

Rządzenie jest jak liczenie miedziaków
— Ulubione powiedzenie króla Roberta


Przypisy

  1. 1,0 1,1 o. P. – od Podboju Aegona.

Galeria[]

Advertisement