Ród Reyne

Dom Reyne z Castamere – nieistniejący już ród z Castamere. Dawniej najbogatszy i najpotężniejszy dom w Zachodnim Królestwie, zaraz po Lannisterach. Herbem rodziny był czerwony lew o rozwidlonym ogonie, ze złotymi pazurami na srebrnym tle.

Historia

Wiadomo, że dom Reyne po opanowaniu przez Aegona I Westeros, popierał jego potomków jako prawowitych panów wszystkich Siedmiu Królestw. Za czasów lorda Tytosa Lannistera, pan domu Rayne zwany był „Czerwonym Lwem z Castamere”. Gdy doszło do ogłoszenia zaręczyn Genny Lannister i Emmona Frey’a rozgniewany „Lew” opuścił salę Casterly Rock, (mogło być to spowodowane tym, iż sam chciał poślubić Gennę). W późniejszym czasie dom Rayne wraz z domem Tarbeck zbuntował się przeciw Lannisterom. Bunt mógł zakończyć się zwycięstwem, gdyż Lord domu Rayne był doświadczonym wojownikiem, w przeciwieństwie do jego oponenta Tytosa, który uchodził za słabego i tchórzliwego. Przewaga buntowników nie trwała jednak długo, objęcie dowództwa nad armią Lannisterów przez syna Tytosa, Tywina Lannistera przyniosło wielkie zmiany. Tywin postanowił dać nauczkę rebeliantom, a także wysłać sygnał do innych nieposłusznych lordów, by ci nie sprzeciwiali się więcej Lannisterom. Obległ i zburzył zamki buntowników, a także dla przykładu wymordował wszelkich członków domu Rayne i Tarbeck. Za oficjalną datę stłumienia buntu uznaje się rok 260 po lądowaniu Aegona, to właśnie wtedy ród Rayne znika z mapy Westeros, a najczęstsze wspomnienia o istnieniu takowego domu pojawiają się, gdy podczas wielu uroczystości śpiewana jest pieśń Deszcze Castamere, która powstała na cześć stłumienia buntu przez Tywina Lannistera.

Deszcze Castamere

And who are you, the proud lord said, / A kim to jesteś, rzekł dumny lord,

that I must bow so low? / że muszę tak nisko ci się kłaniać?

Only a cat of a different coat, / Jedynie kotem innej maści,

that's all the truth I know. / to cała prawda, którą znam.

In a coat of gold or a coat of red, / W płaszczu złotym lub czerwonym,

a lion still has claws, / Lew wciąż ma pazury,

And mine are long and sharp, my lord, / A moje długie i ostre są, mój panie,

as long and sharp as yours. / tak długie i ostre jak twe.

And so he spoke, and so he spoke, / I tak prawił, i tak prawił,

that lord of Castamere, / ten lord Castamere,

But now the rains weep o'er his hall, / Lecz teraz na dworze jego łka deszcz,

with no one there to hear. / którego nikt nie słyszy.

Yes now the rains weep o'er his hall, / tak, teraz na dworze jego łka deszcz,

and not a soul to hear. / i brak żywej duszy, by go słyszeć.