Gra o tron Wiki
Advertisement

Podbój – kampania wojenna Aegona Zdobywcy, w której podbił Westeros. Pomagały mu w tym jego dwie siostry, ich smoki i mała armia żołnierzy. Udało im się podbić sześć z siedmiu, znajdujących się na kontynencie królestw. Również niektóre regiony i rody wspierały Aegona w jego działaniach.

Początki[]

Wojna zaczęła się w 2 p.P.[1] gdy Aegon Targaryen i jego dwie siostry, a zarazem żony – Rhaenys i Visenya wylądowali z mniej niż 1600 mężczyzn na wschodnim wybrzeżu Westeros, przy ujściu Czarnego Nurtu. Wcześniej Targaryenowie panowali na Smoczej Skale, na którą przybyli sto lat przed Zgubą Valyrii, by założyć tam przyczółek Włości.

Na sto lat po Zgubie (patrz: Krwawe Lata) Targaryenowie starali się poszerzyć należące do nich tereny. Aegon rozdarty był pomiędzy chęcią podboju Westeros, a podporządkowaniem Wolnych Miast, które po upadku Imperium toczyły krwawe spory. Odrzucił jednak prośby kilku z miast, by wróił do Essos i pomógł im się zjednoczyć. Wybrał znacznie bardziej ambitny plan inwazji Westeros. Z ograniczoną liczebnością wojska, Targaryenowie zdawali sobie sprawę z tego, że ich główną i ostateczną bronią będą smoki.

Harren Czarny, król Żelaznych Wysp i Dorzecza był bliski zakończenia budowy swojego ogromnego zamku, Harrenhal i mówiono, że planuje dalsze podboje. Argilac Arogancki przestraszył się, gdy usłyszał te wieści i zaproponował Aegonowi sojusz. Chciał stworzyć pewnego rodzaju strefę buforową między sobą, a Harrenem. Zaoferował Aegonowi rękę swej córki, Argelli, a także wiele ziem, choć duża część z nich w rzeczywistości była w posiadaniu Harrena.

Orys vs Argilac

Orys i Argilac w walce.

Aegon odmówił i zamiast tego zaproponował pomoc swemu najlepszemu przyjacielowi (i podobno bękarciemu bratu), Orysowi Baratheonowi. Argilac uznał to za ciężką zniewagę. Potem Aegon wezwał swe chorągwie i naradził się z nimi i swymi siostrami. W wyniku tej narady, Targaryenowie wysłali kruki do każdego z Siedmiu Królestw. Poinformowali ich, że „Będzie tylko jeden król” i że ci, którzy ugną przed nim kolano, zachowają swoje ziemie i tytuły, natomiast ci, którzy tego nie zrobią, zostaną zniszczeni.

Aegon otrzymał wtedy propozycję małżeństwa i sojuszu z królową regentką Doliny Sharrą Arryn, jeśli tylko uczyni jej syna swym dziedzicem. Mariya Martell, księżniczka Dorne odpowiedziała, że będzie jego sojusznikiem przeciwko Królowi Burzy, ale nie uklęknie przed nim. Aegon odrzucił obie te oferty, a żaden z innych władców się nie poddał.

Przed rozpoczęciem inwazji, Aegon rzekomo odwiedził w tajemnicy kilka westerowskich miast i zamków, obserwując je i zwracając uwagę na siłę każdego króla i lorda oraz to, jaką cieszyli się lojalnością ze strony swych podwładnych (niektórzy maestrowie zaprzeczają, że Aegon postawił stopę w Westeros przed inwazją). Nakazał budowę Malowanego stołu w twierdzy na Smoczej Skale – jest to dokładna, rzeźbiona mapa całego kontynentu. Najwyraźniej postrzegał Westeros jako jedną ziemię, pomimo tego, że kontynent był długo podzielony na siedem królestw, a zjednoczony został dopiero pod jego rządami.

Podbój[]

Rządzący w tym czasie królowie:[]

800px-Torrhen Stark

Torrhen Stark, Król, Który Klęknął.

Przyczółek[]

Targaryenowie wylądowali u ujścia Czarnego Nurtu na trzech wzgórzach. Na najwyższym wzgórzu, Aegon rozpoczął budowę fortu. Visenya koronowała go, a Rhaenys powitała jako króla. Potem Aegon wysłał siostry, by ujarzmiły lokalnych lordów. Rosby uległ Rhaenys, a Visenya przejęła Stokeworth bez rozlewu krwi. Darklynowie z Duskendale i Mootonowie z Maidenpool zostali w walce łatwo pokonani.

Bitwa o Gulltown[]

Po koronacji, Aegon wysłał swą flotę dowodzoną przez Daemona Velaryona by wraz z Visenyą i jej smokiem zdobyli miasto Gulltown. W bitwie flota Arrynów była w stanie pokonać flotę Targaryenów i Daemon Velaryon zginął. Widząc to, Visenya, dosiadająca swojego smoka, Vhagara, rozkazała smokowi, by spalił wrogą flotę. Mimo że Targaryenowie przegrali bitwę, Trzy Siostry zbuntowały się przeciwko domowi Arryn z powodu utraconej floty.

Podbój Żelaznych Wysp i Dorzecza[]

Aegon najpierw uderzył na północny zachód, w króla Harrena Czarnego. Król rządził zarówno Żelaznymi Wyspami, jak i Dorzeczem, gdzie znajdowała się jego nowo ukończona monstrualna forteca Harrenhal, największa w Westeros i uważana za niezdobytą.

Aegon pomaszerował więc na Oko Boga i na Harrenhal, aby zmiażdżyć Harrena Czarnego, armia Aegon była atakowana dwukrotnie na południowym brzegu Oka Boga.

Kiedy król Harren odmówił poddania się, Aegon użył smoka, by pokonać obronę Harrenhal i spalić Harrena i jego synów w jednej z wież zamku. Pozostali Żelaźni Ludzie uciekli z powrotem na Żelazne Wyspy, a Aegon ścigał ich razem z lordami Dorzecza, po czym zażądał od nich pokłonu. Żelazny Lud wybrał lorda Vickona Greyjoya z Pyke jako swego głównego lorda, a Greyjoy i Tully byli jednymi z pierwszych, którzy przysięgli wierność Aegonowi. Król uczynił Tullych lordami Dorzecza i zapewnił im lojalność wszystkich domów, których ziemie leżą wzdłuż Tridentu.

Podbój Krain Burzy[]

Na wschodzie Orys Baratheon, domniemany bękarci brat Aegona, poprowadził armię przeciwko Końcowi Burzy. Wkrótce król Argilac Arogancki dowiódł prawdziwości swojego imienia. Zamiast chronić się za murami fortecy, pewny zwycięstwa, wyszedł w pole. Bitwa się rozpoczęła, a Orys Baratheon zabił Argilaca w pojedynku. Nie jest jasne, czy Orys dowodził oddzielnie, czy był jedynie dowódcą kontyngentu własnej armii Aegona. Po bitwie Aegon I dał Orysowi pieczęć, zamek, ziemię i córkę Argilaca jako nagrodę za zwycięstwo.

Hołd Szczypcowego Przylądka[]

Burning of Harrenhal

Zniszczenie Harrenhal.

Po śmierci Harrena Czarnego w Harrenhal, Aegon wysłał swoją siostrę, królową Visenyę do lordów Szczypcowego Przylądka, by domagała się ich wierności. Lordowie zrozumieli, że nie mają żadnych szans i złożyli swe miecze u jej stóp. Królowa przyjęła ich na służbę i oznajmiła im, że nie są już wasalami Stawu Dziewic, Szczypcowej Wyspy ani Duskendale. Lordowie zgięli kolana bez żadnych wątpliwości, a królowa obiecała im, że będą bezpośrednimi wasalami Żelaznego Tronu.

Podbój Zachodu i Reach[]

Zaniepokojeni sukcesami Targaryenów, król Loren Lannister ze Skały i król Mern IX z Reach zawarli sojusz i przygotowywali wojska, by stawić czoła najeźdźcy. Ich armia, nazwana przez historyków Zastępem Dwóch Królów, osiągnęła liczbę 55 tysięcy ludzi, a pięć tysięcy z nich stanowili uzbrojeni rycerze, podczas gdy Targaryenowie dysponowali tylko dziesięcioma tysiacami ludzi, wielu z niepewną lojalnością i rzetelnością. Bitwa toczyła się niekorzystnie dla Targaryenów, a ich siły zostały poważnie uszczuplone w walce. Wtedy Aegon i siostry, jedyny raz w historii, postanowili użyć wszystkich trzech smoków na raz w walce. Ich łączny ogień pochłonął całe pole bitwy, paląc ponad cztery tysiące ludzi (łącznie z królem Mernem z Wysogrodu) i dając bitwie nazwę: Pole Ognia.

Król Loren ugiął kolan i został lordem Casterly Rock. Gdy Mern IX zginął, Aegon przyjął kapitulację Harlena Tyrella, zarządcy Merna i mianował go władcą Reach. Aegon przyjął ich przysięgę wierności, nadając Lorenowi tytuł lorda Casterly Rock i Zachodu, a Harlenowi lorda Wysogrodu i Reach. Rozzłościło to ród Florentów, który poprzez krew miał lepsze roszczenia do linii Gardenerów, jednak Aegon obalił ich pretensję.

Hołd Północy[]

Po zwycięstwie Aegona na Polu Ognia, ostatni król północy Torrhen Stark, zebrał trzydziestotysięczną armię i ruszył w kierunku Przesmyku. Jego brat, Brandon Snow, namawiał go do walki i przechwalał się, że zabije smoki, kiedy jednak obje zobaczyli, że Aegon dysponuje czterdziestoma pięcioma tysiącami ludzi i smokami, serca się w nich załamały. Chociaż miał środki i mógł walczyć, nie widział większego sensu w walce, w której by i tak przegrał. Poszedł więc w ślady króla zachodu, Loren I Lannister, i ukląkł przed Aegonem Zdobywcą, ślubując mu wierność i posłuszeństwo oraz oddając insygnia króla północy, Koronę Zimy. W zamian zatrzymał wszystkie swoje ziemie oraz tytuł i stał się pierwszym lordem Winterfell i Namiestnikiem Północy.

Podbój Doliny[]

Ród Arrynów, królów Doliny, również przyjął zwierzchnictwo króla Aegona, kiedy królowa regentka złożyła koronę u stóp Visenyi.

Podbój Starego Miasta[]

Kiedy wieści o lądowaniu Aegona i jego sióstr dotarły do Starego Miasta, Wielki Septon pościł i modlił się przez siedem dni i nocy w Gwiezdnym Sepcie w Starym Mieście. Ogłosił później, że Wiara nie będzie się przeciwstawiać Targaryenom, ponieważ Starucha pokazała mu, że w innym wypadku Stare Miasto zostanie zniszczone przez smoczy ogień. Pobożny lord Higtower trzymał swoje siły w Starym Mieście i gdy Aegon pomaszerował na południe w kierunku Starego Miasta, swobodnie otworzył bramy, poddając się władzy Aegona. Następnie Wielki Septon namaścił Aegona i przyznał, że jego miejsce jest tutaj, jako króla Westeros, niszcząc sprzeciwy wśród ludzi Westeros.

Następstwa[]

Kontrolując sześć z Siedmiu Królestw, Aegon I Targaryen, znany jako Zdobywca ogłosił stolicą nowopowstałe miasto – Królewską Przystań, ze swoją siedzibą, Czerwoną Twierdzą. Stopił miecze pokonanych wrogów w Żelazny Tron, jako przypomnienie ich poddaństwa wobec domu Targaryen.

Dorne resists the Targaryen Conquest

Smok nad Dorne.

Dorne pozostało niezdobyte i uznane jako suwerenne państwo pod rządami Martellów ze Słonecznej Włóczni. Aegon poświęcił resztę swojego życia, pielęgnując zjednoczenie swego królestwa.

Przypisy

  1. 1,0 1,1 p. P. – przed Podbojem Aegona.
  2. o. P. –dboju Aegona.
Ta strona to zalążek artykułu.
GoT stub biały
Jeśli możesz, rozbuduj go, wprowadzając brakującą zawartość.
Advertisement