Lord Eddard Stark zwany również Ned - lord Winterfell i namiestnik Północy oraz głowa rodu Starków. A następnie królewski namiestnik i przez bardzo krótki czas lord regent i protektor królestwa. Drugi syn lorda Rickarda Starka i jego żony - kuzynki Lyarry Stark, młody brat Brandona i starszy brat Lyanny i Benjena Starków, mąż Catelyn z rodu Tullych, razem z nią ma piątkę dzieci : Robba, Sansę, Arye, Brana i Rickona Starków, ojciec bękarta Jona Snow. Szwagier, Lysy Arryn oraz Edmure'a Tullyego. Ned był jednym z najważniejszych dowódców Rebelia Roberta Baratheona a także najlepszym przyjaciele, doradcą i towarzyszem Roberta, to właśnie śmierć ojca Neda i brata oraz porwanie jego siostry stało się punktem zapalnym wojny domowej. Ned po śmierci ojca objął władzę nad Północą i poślubił narzeczoną brata Catelyn Tully, wspomagał Roberta w jego walce o tron. To obaleniu dynastii Targaryenów i śmierci swojej siostry Ned powrócił na Północ razem ze swoim bękarcim synem. Następne lata upłynęły mu na spokojny zarządzania na Północy, odegrał dużą rolę w zdławieniu buntu Balona Greyjoya. Po śmierci swojego mentora z dzieciństwa lorda Jona Arryna Eddard zdecydował się przyjąć propozycję króla Roberta i został jego królewskim namiestnikiem. W czasie swojego namiestnikostwa starał się rozwikłać sprawę śmierci poprzedniego namiestnika oraz rzekomego spisku Lannisterów. Jednak popadł w konflikt z królem Robert który domagał się zgładzenia Daenerys Targaryen, utracił swój urząd, wdał się w potyczkę z ser Jaime Lannisterem który wymordował jego drużynę i zranił samego lorda Starka. Po tym wydarzeniu pogodził się z Robert i wrócił na stanowisko namiestnika i kontynuował swoje śledztwo. Udało mu się odkryć że dzieci króla Roberta nie są jego dziećmi lecz owocami związku królowej Cersei Lannister z jej bratem Jaime. Nim jednak zdążył wyjawić prawdę królowi ten został poważnie rany na polowaniu, Ned jest obecny przy śmierci króla i spisuje jego testament. Robert Baratheon wyznacza go na regenta i protektora królestwa, Ned zdając sobie sprawę z nieprawego pochodzenia dzieci Cersei, chciał doprowadzić do przejęcia tronu przez brata Roberta Stannisa Baratheona i powstrzymaniu koronacji Joffreya I Baratheona, jednak zostaje zdradzony przez dotychczasowego sprzymierzeńca lorda Petyra Baelisha i Złote Płaszcze. Wtrącony do więzienia, pozbawiony wpływów zgodził się zawrzeć układ z Cersei, odwołać swoje oskarżenie i ogłosić Joffreya królem, w zamian za oszczędzenie życia i zesłanie na Mur oraz zapewnienie bezpieczeństwa jego córką. Jednak po wyznaniu win zostaje ścięty na rozkaz króla Joffrey, wbrew wcześniejszej umowie przez królewskiego kata ser Ilyn Payne.
Odtwórcą jego postacie w serialu Gra o Tron jest aktor Sean Bean.
Wygląd i Charakter[]
Historia[]
Wczesne życie[]
Eddard Stark urodził się 263 o.P w stolicy Północy w Winterfell, jako drugi syn lord Winterfell i namiestnik Północy Rickarda Starka i jego żony - kuzynki Lyarry Stark, Eddard otrzymał imię zwyczajowe na Północy, szybko jednak zaczęto go nazywać Nedem, co było zdrobnieniem od jego imienia. Miał starszego brata Brandona, późnię lady Lyarra urodziła pozostałe rodzeństwo Eddarda siostrę Lyanne oraz brata Benjena Starków. Wczesne dzieciństwo Eddard spędził razem z rodzeństwem wychowują się w Winterfell. Prawdopodobnie za jego nauczanie początkowo odpowiadał maester Walys Flowers, który był najbliższym doradcą jego ojca.
To głownie pod podszeptami swoje maestera stary lord Rickard zaczął się interesować sprawami południowymi i poszerzanie interesów swojego rodu na południu. To prawdopodobnie za radą maestera Walysa lord Rickard zdecydował się wysłać swojego drugiego syna Neda na wychowanie do Dolina Arrynów do Orlego Gniazda pod opiekę lorda Jona Arryna. Eddard opuścił Winterfell w wieku 8 lat.
W Orlim Gnieździe[]
Eddard Stark bardzo szybko zaadaptował się w Orlim Gnieździe, również bardzo szybko zaprzyjaźnił się z drugim wychowankiem lorda Arryna, dziedzicem Końca Burzy Robertem Baratheonem. Obaj chłopcy stali się najbliższymi przyjaciółmi i nieodzownymi towarzyszami, choć różniły ich charaktery, bardzo żywy i wybuchowy Baratheon a chłodny, zimny i spokojny Stark. Ned i Robert szybko stali się ulubieńcami lorda Arryna, stary bezdzietny lord przelał na oby chłopców wszystkie swoje uczucia i zaczął ich traktować jak swoich własnych synów.
Ned w czasie pobytu w Orlim Gnieździe, prawdopodobnie dobrze poznał Yohna Royce'a, który miał opinie przyjaciela rodu Starków. Poznał też prawdopodobnie większość chorążych Arrynów.
Eddard szybko zaczął dzielić czas między Winterfell a Orlim Gniazdem, w tym czasie po tym kiedy w katastrofie morskiej zginęli rodzice Roberta, młody Baratheon został nowym lordem Końca Burzy i lordem Protektorem Krainy Burz. Młody lord w pewnym momencie poznał i zakochał się na zabój w siostrze swojego przyjaciela Lyannie, wkrótce poprosił o jej rękę a Ned ruszył do Wintrfell z traktatem małżeńskim. Jako że wydanie córki za młodego lorda Końca Burzy było jak najbardziej w planach starego lorda, para szybko się zaręczyła i kontrakt został zawarty. Sama Lya jednak kiedy dowiedziała się od brata, że Robert jest typem człowieka hulaki który do tego uwielbia kobiety nigdy nie będzie wiernym mężem i zawsze będzie miał na boku kochanki, tym bardziej że Robert miał już w owym czasie co najmniej jednego bękarta. W owym czasie jego brat Brandon zaręczył się z lady Catelyn Tully córką lorda Hostera Tullyego.
Orle Gniazdo, drugi dom Neda, siedziba Arrynów.
Eddard był próbował być swatany z byłą kochanką swojego brata lady Barbrey Ryswell.
Turniej w Harrenhal[]
Harrenhal, miejsce turnieju.
W roku fałszywej wiosny 281 o.P kiedy Ned miał 18 lat odbył się największy turniej w historii Westero, a także jeden z najbardziej przełomowych. Turniej w Harrenhal został ogłoszony i zwołany na specjalne życzenie księcia Smoczej Skały Rhaegara Targaryena. Ned obecny wówczas w Orlim Gnieździe również przybył na turniej razem z rycerzami z Doliny, Jonem Arrynem oraz swoim przyjacielem a wkrótce szwagrem Robertem Baratheonem. Na miejscu zaś byli również obecna pozostała rodzina Starków. Na turniej bowiem ściągnęli lordowie prawie całego Westeros. Ned spędzał wówczas czas głównie z rodzeństwem Brandonem, Lyanną oraz Benjenem. Właśnie w tedy poznał chorążego swojego ojca, lord Strażnicy nad Szarą Wodą wyspiarza (jak nazywano mieszkańców Przesmyka) Howlanda Reeda. Młody Reed został wówczas napadnięty przez giermków i poturbowany, jednak uratowała go wówczas siostra Neda Lyanna. Stark i Reed szybko się ze sobą zaprzyjaźnili, Ned nazywany w czasie turnieju Spokojny Wilkiem, stał się nieodzownym towarzyszem i przyjacielem Reeda, Howland pozostał największym przyjacielem i najwierniejszym chorążym Neda Starka do końca życia.
Rodzeństwo Starków : od lewej Ned, Lya, Brandon i Ben (fan art)
Również w czasie inauguracji (otwarcia) turnieju młody Eddard poznał lady Ashare Dayne, damę dworu księżnej Elia Targaryen z rodu Martellów żony księcia Rhaegara. Prawdopodobnie wówczas młody Ned Stark zauroczył, zakochał się w Dornijskiej piękności, jak później plotkowano. W czasie jednej z uczt kiedy Ashara tańczyła zauroczony ale i nieśmiały Ned nie miał odwagi poprosić ją do tańca, dopiero kiedy brat Brandon widzą katusze brata ukradkiem poprosił Asharę aby zatańczyła z nieśmiałym Neda na co ta chętnie przystała. Według siostry Ashary Allyriy Dayne młodzi zakochali się w sobie a nawet zostali kochankami. Możliwe że do czegoś doszło, brak jednak pewności w tej kwestii. W czasie turnieju w Harrenhal Ned poznał większość lordów królestwa, dwór królewski oraz gwardzistów Gwardii Królewskiej.
Pod koniec turnieju, podczas ostatnich starć kiedy książę Rhaegar pokonał ostatnich przeciwników i został zwycięzcą turnieju i miał prawo koronować wybraną przez siebie damę na królową miłości i piękna. Eddard był wówczas obecny kiedy książę miną swoją żonę i złożył wieniec z zimowych róż siostrze Neda czyniąc ją królową miłości i piękna. Jak później wspominał Ned była to jedna z najgorszych chwil w jego życiu.
Ukoronowanie Lyanny przez Rhaegara Targaryena na turnieju w Harrenhal (fan art)
Rok po tym wydarzeniu, kiedy Ned wrócił do Orlego Gniazda razem z przyjacielem i opiekunem, Lyanna Stark zniknęła, jak twierdzono uprowadzona przez księcia Rhaegara Targaryena, wściekły brat Lyanny Brandon wyruszył razem z grupą szlachciców oraz swoim ojcem lordem Rickardem Starkiem do Królewskiej Przystań aby żądać oddania siostry i sprawiedliwości, wściekły Brandon kiedy staną przed Czerwoną Twierdzą wrzasną aby książę oddał mu siostrę lub umarł. Wszyscy jednak zostali aresztowani i doprowadzeni przed oblicze Szalonego Króla Aerysa II Targaryena, spalił on żywcem starego lorda Rickarda a Brandon udusił się próbują ocalić ojca, następnie Szalony Król kazał zamordować całą drużynę która przybyła ze Starkami (prócz giermka Brandona Ethana Glovera którego rozkazał uwięzić). Maszyna została wprawiona w ruch.
Siostra Neda, Wilczyca z Północy Lyanna Stark. (fan art)
Rebelia Roberta Baratheona[]
Początek konfliktu i podróż na Północ[]
Ned przebywał w tedy w Orlim Gnieździe, po zamordowaniu Starków Szalony Król wysłał wiadomość do lorda Arryna aby wydał mu nowego lorda Wintrfell i dziedzica Eddarda Starka oraz lorda Roberta Baratheona. Lord Arryn odmówił, tym bardziej że Szalony Król kazał uśmiercić jego bratanka i dziedzica ser Elberta Arryna, który towarzyszył Brandonowi. Jon Arryn zamiast oddać wychowanków wezwał swoje chorągwie i wypowiedział posłuszeństwo Żelaznemu Tronowi. Rozpoczęła się wojna domowa.
Po śmierci ojca i brata Eddard został nowym władcą Północy i lordem Winterfell, obaj towarzysze broni Robert i Ned postanowili powrócić do swoich domen by zebrać chorągwie. Tak więc Robert wyruszył razem z Jonem Arrynem do miasta Gulltown, które zachowało lojalność wobec Żelaznego Tronu, zamierzał zdobyć miasto a następnie popłynąć na południe do Krainy Burz aby zwołać swoich wasali. Z kolei Ned ruszył na południe, przebył Góry Księżycowe i dotarł na Paluchy. Tam opłacił starego rybaka i jego córkę aby przewieźli go na Północ do Białego Portur. W czasie żeglugi rozszalał się sztorm w wyniku którym rybak wpadł za burtę i zginą, Ned i córka rybaka zdołali jednak przeżyć. Córce rybaka udało się dostarczyć Starka do Trzech Sióstr, wysp pomiędzy Północą a Doliną, a konkretnie na wyspę Słodka Siostra, tam oboje wpadli w ręce ludzi miejscowego lorda. Ned Stark został zabrany do Sisterton przez oblicze lorda Borrella.
Mimo iż ród Borrellów był chorążymi rodu Arrynów, stary lord Borrell nie był pewien po czyjej stronie się opowiedzieć, maester lorda Borrella namawiał go aby uwięził Starka lub odesłał Szalonemu Królowi jego głowę za co na pewno Borrellowie zostali by choinie wynagrodzeni. Jednak w tym samym czasie do Sisterton przybyły wieści że Gulltown w Dolinie zostało zdobyte przez Jona Arryna i Roberta Baratheona, z czego ten pierwszy maszerował już do Dorzecza a ten drugi płyną do Końca Burz. Lord Borrell będą człowiekiem pragmatycznym nie wiedział po czyjej stronie się opowiedzieć, wówczas jego syn Godric Borrell zauważył że Robert i jego rebelianci mogą wygrać, na co maester stwierdził że nikt nie pokona księcia Rhaegara. Wówczas Ned Stark oznajmił wszystkim że nikt nie wie co przyniesie przyszłość, i nic nie jest pewne. Po tym lord Borrell postanowił puścić wolno Eddarda, jednak przed opuszczeniem poprosił go aby w razie klęski nie wspominał że kiedy kolwiek odwiedził Sisterton. Ned dał słowo. Po tym udał się razem z córką rybaka do Białego Portu.
Bitwa Dzwonów[]
Lord Eddard Stark wrócił na Północ i udał się do Winterfell, tam zwołał swoich chorążych, po zebraniu armii zamierzał pomaszerować na południe i wesprzeć swojego przyjaciela Roberta w jego kampanii. Ned po przejęciu pełni władzy porządkował sprawy na Północy, wierny starej zasadzie rodu według której w Winterfell zawsze powinien być Stark, Ned pozostawił zamek i powierzył całą pieczę rządów nad Północą swojemu bratu Benjenowi Starkowi.
Ned i Robert w czasie rebelii (fan art)
Po zebraniu armii pomaszerował na Przesmyk. Po dotarciu na południe lord Stark staną przed nową sytuacją : okazało się że Robert został rozbity w wyniku bitwy pod Ashford przez lorda Randylla Tarly'ego, sam Baratheon zaś został ranny i ukrył się w miasteczku Kamienny Sept, tam też nowy królewski namiestnik lord Gniazda Gryfów Jon Connington obległ miasto i szuka Roberta chcąc go zgładzić. Eddard musiał pędzić na pomoc przyjacielowi. Na swojej drodze niespodziewanie spotkał jednak lorda Hostera Tully'ego lord Riverrun i najwyższego lorda Tridentu, choć początkowo lord Tully chciał zachować neutralność i nie opowiadać się po żadnej ze stron zdecydował się jednak poprzeć sprawę Roberta o ile lord Stark uszanuje kontrakt małżeński swojego ojca i w miejsce swojego brata poślubi córkę lorda Hostera lady Catelyn Tully. Lord Eddard przystał na warunki lord Tully'ego. Połączył siły z lordami Dorzecza i pomaszerował do Kamiennego Septu
Lordowie Dorzecza i Północy wspólnymi siłami zaatakowali mury miasta, za którymi schroniła się armia rojalistów lorda namiestnika Connington, w czasie szturmu do rebeliantów dołączyły oddziały i chorążowie lorda Arryna. Widząc rozgorzałą walkę, ukrywając się w mieście Robert wyszedł z ukrycia i staną do walki osobiście przejmując dowództwo nad rebeliantami. W trakcie zażartej walki Jon Connington walczył w bezpośredniej walce z przywódcami rebelii, udało mu się zabić nowego dziedzica lorda Arryna ser Denysa Arryna oraz zranił lorda Hostera i prawie zabił Jona Arryna, jednak o mało co sam nie stracił życia kiedy zaatakował go Robert, Connington został ranny, a armia rojalistów została rozbita przez Neda Starka.
Małżeństwo z Catelyn Tully[]
Bitwa o Kamienny Sept utwierdziła w przekonaniu Szalonego Króla że rebelia nie jest zwykłym buntem, jak dotychczas myślał, zaczął naprawdę się obawiać, dlatego posłał po swego syna księcia Rhaegara oraz swoich ludzi by zbierali armię do pokonania buntowników.
Lord Stark z lady Catelyn w momencie ślubu
Tym czasem w obozie rebeliantów panowały wyśmienite nastroje. Robert uznał że największe podziękowania za uratowanie go w Sepcie ponosi lord Stark. Baratheon i Stark stali się nieodzownymi dowódcami, lord Stark jako wyśmienity dowódca i strateg hamował co śmielsze pomysły Roberta. Nowa sytuacja wymagała zawarcia nowy sojuszy, lord Hoster przysiąg dalej wspierać Robert o ile lord Stark poślubi jego najstarszą córkę a lord Arryn jego młodszą córkę. Lord Arryn który ponownie został bez dziedzica i stał na skraju wymarcia rodu potrzebował jak na gwałt dziedzica i żony która mogła by mu go dać. Przystano na te warunku i dwaj lordowie lord Eddard Stark i lord Jon Arryn przybyli do Riverrun aby poślubić siostry Tully.
Małżeństwo sióstr Tully (fan art).
W czasie podwójnej uroczystości, lord Stark poślubił w sepcie Riverrun narzeczoną swojego brata (którą ledwie znał) lady Catelyn Tully a lord Arryn jej młodszą siostrę lady Lyse Tully. Po uroczystości odbyło się wesele oraz pokładziny a lord Stark skonsumował związek, czego efektem była ciąża Catelyn. Po małżeństwie ród Tullych poprzysiągł wspierać sprawę Roberta.
Bitwa o Trident[]
Dwa tygodnie po poślubieniu sióstr Tully, Ned pozostawił młodą żonę w zamku jej ojca, a samemu ruszył z resztą armii. Robert kierował się w górę rzeki Trident, połączone armie Północy, Doliny, Dorzecze i pozostałości armii z Krainy Burz maszerowały na spotkanie z armia rojalistów. Przywódcy rebelii chcieli przekroczyć rzekę na brodzie, a następnie pomaszerować na Królewską Przystań. To właśnie krótko przed bitwą o Trident lub po Kamiennym Sepcie Robert Baratheon zgłosił swoje pretensje do Żelaznego Tronu oznajmiając że po pokonaniu smoczej dynastii sam zasiądzie na tronie, jako prawnuk króla Aegona V Targaryena. Armia rebeliantów w liczbie 35 tyś żołnierzy maszerowała na stolice a przeciw niej maszerowała armia 40 tyś rojalistów pod osobistym przywództwem księcia Rhaegara Targaryena. Obie armie zajęły pozycje wyjściową po obu stronach rzeki, zaś sama bitwa rozegrała się na jej brodzie. Bitwa była niezwykle wyrównana, jednak ostatecznie rozstrzygnięcie przyniósł pojedynek księcia Rhaegara Targaryena oraz Roberta Baratheona dwa rycerze spotkali się na środku brodu i stoczyli zażarty pojedynek, który wygrał ostatecznie Robert, miejsce bitwy zostało potem nazwane Rubinowym Brodem.
Bitwa decydującym i największym zwycięstwem rebeliantów i ostatecznie przesądziła o wyniku wojny. Armia rojalistów została kompletnie rozbita, zginą dziedzic Szalonego Króla, wielu lordów i dowódców dostało się do niewoli, Gwardziści Królewscy książę Lewyn Martell i ser Jonothor Darry zostali zabicie, zaś ser Barristan Selmy ranny dostał się do niewoli, choć chorąży Neda lord Roose Bolton namawiał Starka i Baratheona do dobicia Selmy;ego ci jednak go nie posłuchali. Po bitwie pozostali lordowie Dorzecza którzy opowiedzieli się za smokiem ugięli kolana przed Robertem i przysięgli lojalność Hosterowi Tullyemu.
Zdobycie i splądrowanie Królewskiej Przystani[]
W wyniku pojedynku ze Smoczym Księciem Robert został poważnie ranny i musiał się kurować, dowództwo nad armia rebeliantów objął wówczas lord Stark który ruszył za niedobitkami armii księcia które wycofały się do stolicy. Szalony Król okopał się w Czerwonej Twierdzy i zebrał kilka tysięcy rojalistów, odesłał swoją żonę i drugiego syna na Smoczą Skałę jednocześnie zachował w stolicy wdowę po synu księżniczkę Elie Martell razem z jej dziećmi księciem Aegonem i księżniczką Rhaenys.
Lord Stark przybywa po Żelazny Tron dla Roberta.
Kiedy jednak lord Stark przybył pod mury stolicy okazało się że miasto płonie, zostało zdobyte i splądrowane. Okazało się że pod miasto przybył dawny przyjaciel króla i jego były królewski namiestnik, lord Casterly Rock i namiestnik Zachodu Tywin Lannister razem z 12 tyś armią, zapewnił on Szalonego Króla że przybywa w pokoju, a ten otworzył bramy miasta, jednak Tywin po Tridencie postawił na jelenia nie na smoka i zdradził Targaryenów, splądrował i spalił miasto, zaś jego syn królewski gwardzista ser Jaime Lannister zamordował króla którego miał bronić, z kolei siepacze Tywina ser Gregor Clegane i ser Amory Lorch w okrutny sposób zamordowali dzieci księcia Rhaegara oraz wdowę po nim.
Lord Stark był oburzony tym co zobaczył, jednak zdecydował się poczekać na Robert który wydał by wyrok, sam Eddard osobiście wjechał do Sali Tronowej w Czerwonej Twierdzy gdzie zastał trupa Szalonego Króla i Jaimego Lannistera siedzącego na Żelaznym Tronie.
Lord Stark był oburzony czynami Lannisterów, kiedy przybył Robert i zasiadł na Żelaznym Tronie, lord Tywin Lannister ofiarował w charakterze 'daru' działa obu dzieci Rhaegara, rocznego Aegona z rozbitą głową, i dźgniętą nożem ponad 70 razy Rhaenys. Eddard był wściekły, żądał ukarania Lannisterów, a przynajmniej Jaimego twierdzą że skoro zamordował on króla którego poprzysiągł bronić należy odesłać go na Mur aby przystąpił do Nocnej Straży, gdyż splamił swój honor. Chciał również kary dla morderców dzieci księcia, jednak Robert był innego zdania, stwierdził wówczas że nie widzi on dzieci tylko : smocze nasienie. Ned był wściekły, twierdził że morderstwo zhańbiło ich sprawę, Robert i Ned po raz pierwszy od dawna pokłócili się niezwykle poważnie, a otwartego konfliktu jaki między nimi wybuchł niezdoł pogodzić nawet Jon Arryn.
Wieża Radości, 7 vs 3
Eddard odzyskał wówczas ciała zamordowanych bliskich oraz uwolnił z lochów giermka brata Ethana Glovera.
Koniec Burzy, Wieża Radości i śmierć siostry[]
Eddard nie kryją nawet swojego oburzenia, zabrał swoich ludzi i pomaszerował na południe do wciąż oblężonego Końca Burzy. W którym niemalże od roku bronił się brat Roberta, Stannis Baratheon oblężony przez lordów Reach z lordem Wysogrodu Mace Tyrellem na czele. Lord Stark zaoferował lordowi Tyrellowi a także jego najbliższym chorążym Paxterowi Redwyne'owi, Randyllowi Tarlyemu i Mathisowi Rowanowi ułaskawienie w imieniu nowego króla Roberta I Baratheona. Lordowie Reach przyjęli warunki Starka i zakończyli oblężenie.
Starcie pod Wieżą Radości ludzie z Północy vs Gwardziści Królewscy
Dla Neda to jednak nie był koniec, chciał on przede wszystkim uratować swoją siostrę która od początku wojny przebywała w Wieży Radości w górach Dorne. Lord Stark pozostawił, lub odesłał swoje siły do domy, sam zaś zebrał najwierniejszych i najlojalniejszych swoich towarzyszy i zdecydował się osobiście z nimi pojechać po swoją siostrę. Lordowi Eddardowi w tej wyprawie towarzyszyli mu : lord Strażnica nad Szarą Wodą Howland Reed (który towarzyszył Nedowi od początku kampanii), lord Barrowton William Dustin, ser Mark Ryswell, giermek jego brata Ethan Glover, Martyn Cassel, Theo Wull. Wieże i przebywającą w niej Lyannę chroniło trzech gwardzistów królewski, ser Arthur Dayne, ser Oswell Whent i lord dowódca Gwardii Królewskie Biały Byk Gerold Hightower. W wyniku walki która się wywiązała polegli wszyscy jej uczestnicy prócz lord Starka i Howlanda Reeda, Ned stoczył pojedynek z Dayne;m Mieczem Poranka i prawie zginą, jednak uratował go Reed. Po pojedynku Ned udał się do umierającej siostry. Nie wiadomo co dokładnie się stało, wiadomo jedynie że umierająca siostra wymusiła na bracie pewną obietnice którą Eddard złożył. Chwilę po tym Lyanna Stark zmarł. Zrozpaczony Ned czuwał następnie nad ciałem zmarłej siostry, lord Howland dopiero rozdzielił ich ręce. Po pojedynku lord Eddard kazał zburzyć Wieżę Radości, a z jej ruin usypał 9 kurhanów dla poległych towarzyszy i gwardzistów, zdecydował się jednak zabrać ze sobą ciało siostry gdzie zamierzał pochować je z resztą rodziny w Winterfell.
Ostatnie chwile Lyanny Stark, obiecaj mi Ned (fan art)
Po śmierci siostry, Ned zabrał rodowy miecz Dayneów, Świt do siedziby ich Starfall, i zwrócił go jego siostrze Asharze Dayne na znak szacunku. Lady Ashara źle zniosła opuszczenie przez Neda, a na koniec śmierć brata, niedługo po tym podobno rzuciła się z wieży.
Nie wiadomo kiedy dokładnie lord Stark spłodził bękarta z nieznaną kobietą, Jona Snowa, chłopiec otrzymał imię na cześć przybranego ojca Neda lorda Jona Arryna. Pochodzenie Jona stało się jednak tajemnicą, nie wiadomo kto jest jego matką, ani gdzie się urodził i w jakich okolicznościach. Przez wielu za jego matkę uważano Asharę Dayne, służącą Dayneów Wylle, lub córkę rybaka która przewiozła Neda do Białego Portu. Wiadomo jednak że Ned wracają na Północ zabrał ze sobą bękarta.
Śmierć Lyanny złamała Neda, wymusiła również na nim przysięgę i obietnice która prześladowała od teraz lorda Starka ciągle. Ale jednocześnie śmierć siostry stało się ogniwem do pojednania zwaśnionych dotychczas przyjaciół Eddarda i Roberta, którzy w wspólnym bólu i żałobie opłakiwali ukochaną kobietę.
Lord Winterfell[]
Kiedy walki ostatecznie się zakończyły lord Eddard Stark postanowił wrócić na Północ. Zabrał ze sobą ciało siostry oraz szczątki brata i ojca, zabierał również na Północ swojego bękarta Jona Snowa. W tym czasie jego żona, lady Catelyn w Riverrun urodziła Nedowi pierworodnego syna któremu dała imię Robb. Niedługo po Nedzie dołączyła do niego w Winterfell. Eddard nigdy nie spodziewał się że to co miało przypaść Brandonowi, przypadło jemu, choć tego nie przyznawał nigdy nie czuł się na siłach aby być lordem Winterfell, mimo tego postanowił spełnić swoje obowiązki najlepiej jak potrafi.
Lord Stark rozpoczął swoje rządy nad Północą od pochowanie w kryptach swojej rodziny, mimo iż jego siostra Lyanna i brat Brandon nie byli lordami, nakazał wykucia ich podobizn do grobowców co jest ewenementem gdyż dotychczas posągi przysługiwały jedynie zmarłym lordom. Lord Eddard wracając z południa zawitał do Barrowton gdzie odwiedził obecną wdowę po lordzie Williamie Dustinie Barbrey Dustin, zwracając jej konia zmarłego męża. Wściekła Barbrey znienawidziła za to Starka, gdyż ten nawet nie zwrócił jej ciała jej męża. Relację między Starkami a Dustinami stały się chłodne, a sam Ned zyskał sobie odwiecznego wroga w postacie młodej wdowy.
Lord Ned Stark (fan art)
Lord Stark pozbawiony złudzeń odnośnie polityki. A przede wszystkim nauczony przykładem ojca, brata i siostry starał się trzymać zdala od spraw południa, całkowicie izolując Północ od południowych intryg i przepychanek. Następne lata zaś spędził na spokojny panowania i rządzeniu na Północy. Krótko po zakończeniu rebelii, zaledwie kilka miesięcy po powrocie Eddarda jego młodszy brat Ben Stark, zdecydował się wstąpić do Nocnej Straży, nie wyjawiając swoich motywacji nikomu.
Choć początkowo relację między żona Neda, lady Catelyn a Eddardem były dosyć oficjalne, jednak z czasem zaczęły się poprawiać, oboje zaczęli się nawzajem szanować i wspierać, wkrótce pojawiła się między nimi prawdziwa miłość. Mimo to Cat, jak pieszczotliwie nazywał ją Ned, miała ogromny żal go męża że sprowadził on swojego bękarta do Winterfell. Nie chodziło jej że Ned spłodził chłopca kiedy jeszcze zupełnie się nie znali, chodziło jej oto że lord Stark sprowadził chłopaka do zamku i przed całą Północą nazwał swoim synem, a jeszcze bardziej raniło ją to że Eddard robił to tylko ze względu na miłość do kobiety która była matką bękarta. Z kolei Ned czuł że między żoną a nią jest nie tylko matka bękarta ale również jego brat którego Cat miała poślubić. Eddard czuł że zajął miejsce które było przeznaczone dla brata, zabrał jego miejsce, tytuł a nawet żonę. Pewnego dnia lady Catelyn która słyszała plotki drużyny Neda która wróciła z nim z południa, że matką bękarta jest lady Ashara Dayne, uznała że musi znać prawdę, zebrała się na odwagę i zapytała o to Neda. Ten jednak wpadł w istną furię, i to był jedyny raz kiedy Cat przestraszyła się własnego męża, lord Stark oznajmił żeby nigdy nie pytała o Jona Snow, i żeby wystarczyła jej pewność że w chłopaku płynie jego krew. Wściekły lord Eddard zrobił również porządek z plotkującą służbą, od tej pory imię Ashary nigdy nie padło w Winterfell.
Tak więc dwa synowie Neda Robb Stark i Jon Snow, wychowywali się wspólnie, otaczani opieką ze strony ojca który obu chłopców traktował jednakowo i każdego z nich uczył podstaw rządzenia i zasad. Mimo początkowych trudności i kłopotów relację między lordem Starkiem a jego żoną układały się coraz lepiej, co prawda lady Stark miała żal o bękarta, jednak z czasem przywykła do jego obecności, choć nie zmieniła o nim zdania będą dla niego chłodna i zimna. Sama lady Stark wielokrotnie błagała męża żeby odesłał bękarta z Winterfell, co zawsze wprawiało w złość Neda. Ostatecznie temat Snowa stał się dla pary tematem drażliwym.
Winterfell - stolica Północy i siedziba Starków.
Razem ze swoją żoną lord Stark doczekał się jeszcze czwórki następnych dzieci : córek Sansy (286 o.P) i Aryi (289 o.P) i synów Brandona zwanego Branem (291 o.P którego nazwał na cześć swojego brata) oraz Rickona (295 o.P). Wszystkie swoje dzieci Ned wychowuje w wierze w Starych Bogów oraz w silnym poczuciu obowiązku i honoru. Lord Stark miał dobre relację ze swoimi wasalami, był przez nich szanowany za poczucie honoru i sprawiedliwość. Choć nie miał najlepszych relacji Barrowton i wdową po lordzie Dustinie oraz miał pewną rezerwę i nie ufność do przedstawicieli rodu Boltonów z Dreadfort (odwiecznych rywali na Północy Starków), to jednak od Przesmyku aż do Muru lord Ned Stark był szanowaną postacią zarówno przez swoich lordów chorążych, jak i panów na włościach, przez górskie klany jak i przez zwykłych poddanych, zyskał ich szacunek przez sprawiedliwość, wierność starym zasadom i honorowi. Lord Stark utrzymywał dobre relację z klanami północnych górali, często podejmując ich w Winterfell, jego częstym gościem był lord Hugo Wull, najważniejsza postać wśród klanów. Lord Stark był mocno związany z klanami które nazywały go Nedem i były mu bardzo oddane.
Balon Greyjoy składa hołd lenny Robertowi, świadkiem jest lord Stark.
Lord Stark głęboko wyizolowany i zupełnie nie angażujący się w sprawy południa, musiał jeszcze raz odpowiedzieć na wezwanie przyjaciela i ruszyć na południe. 289 o.P lord Żelaznych Wysp i lord Kosiarz Pyke Balon Greyjoy wywołał bunt przeciw królowi Robertowi. Balon koronował się na króla Żelaznych Wysp i ogłosił że od teraz żelaźni ludzie wracają do starych zwyczajów. Greyjoyowie spodziewali się że władza Roberta jest słaba a pozycja na tronie niepewna, wydawało im się więc że to świetna okazja do odzyskania niezależności. Jednak Balon się przeliczył i ta sama koalicja która zdobyła dla Roberta tron postanowiła go na nim utrzymać, wielkie rody Lannisterów, Arrynów, Barathenów, Tullych i Starków odpowiedziały. Lord Stark wezwał swoje chorągwie i pomaszerował wesprzeć swojego przyjaciela. Siły Starków odegrały decydującą rolę w ostatecznym rozstrzygnięciu wojny w czasie ostatecznego oblężenia Pyke.
W czasie walk wyjątkowo zasłużył się lord Niedźwiedziej Wyspy Jorah Mormont który razem z Thorosem z Myr wdarły się jako pierwszy do wyłomu w murach. W wyniku absolutnej klęski Balon Greyjoy ugiął się przed królem Robertem i złożył mu hołd, Baratheon okazał się łaskawy pozwolił zachować Greyjoyowi nie tylko głowę ale również i władzę nad wsypami, jednak zabrał jedynego ocalałego, trzeciego syna lorda Balona Theon Greyjoy jako zakładnika i oddał Nedowi jako wychowanka, a jednocześnie gwarancję że Żelazne Wyspy nie powstaną przeciw Żelaznemu Tronowi. Nie wiadomo czy lord Stark brał udział w turnieju w Lannisporcie, ale wydaje się to mało prawdopodobne. Lord Stark najpewniej powrócił bezpośrednio na Północ i sprowadził Theona do Winterfell. Młody Greyjoy szybko jednak zaprzyjaźnił się z najstarszym synem lord Starka, Robbem i stał się jego towarzyszem, choć Greyjoy nie czuł się nigdy w Winterfell najlepiej z czasem nauczyć się szanować i podziwiać Starków, choć lord Eddard czasami pełni dla młodego Theonna rolę ojca ten nigdy nie zapomniał że jest zakładnikiem, choć skrycie podziwiał lorda Starka. Lord Eddard starał się również dbać o dobre relacje ze swoimi krewniakami rodem Karstarków z Karholdu, około 290 o.P czyli rok po rebelii Greyjoyów, lord Karholud Rickard Karstark odwiedził Winterfell razem ze swoją 6 letnią córką lady Alys Karstark, krewniak miał nadzieję że zaręczy on swoją córkę z najstarszym synem Neda, jednak te odmówił Karstarkowi. Lord Stark kilkakrotnie odwiedził swoich krewniaków w ich siedzibie w Karholdzie, zawsze potem określał siedzibę białego słońca mianem bardzo silne zamku, mimo iż niewielkiego. Trzeci najmłodszy syn lorda Karstarka został nazwany imieniem Eddard, na cześć Eddarda Starka.
Rodzina Starków w 291 o.P, od lewej Robb, lady Catelyn z Branem, Sansa, Arya, lord Eddard i Jon Snow.
Ned również wiele podróżował po swojej domenie, zwłaszcza ze swymi synami, odwiedzał zamki i twierdzę oraz często gościł u swoich chorążych, początkowo w tych wyprawach towarzyszyli mu dwaj straci synowie Robb i Jon, z czasem jednak na podobne wyprawy i odwiedziny zaczął zabierać swoje córki. W czasie swoich wizyt odwiedził między innymi Karhold, Deepwood Motte, Torrhen's Square, Ostatnie Domostwo, Biały Port, Krainę Kurhanów, Północne Góry i wiele innych miejsc.
Eddard podobnie jak jego przodkowie był przyjacielem Nocnej Straży, razem ze swym bratem Benjen Starkiem, Pierwszym Zwiadowcą z nocnej Straży, wspomóc Mur i straż. Lord Eddard zamierzał osiedlić lordów i nowych osadników w Nowym Darze, który stał zupełnie opuszczony, miał to pomóc straży gdyż lordowie z Daru angażowali by się w obronę muru dla własnego bezpieczeństwa, a po za tym płacili by podatki dla straży, a tak czy siak byli by wasalami Winterfell i odpowiadali by na jego wezwania. Jednak Ned był do tego sceptycznie nastawiony, ponieważ wiedział że te plany nie będą mogły się spełnić ponieważ nadchodziła zima, co oznaczało że Dar będzie skuty lodem i nie będzie z niego żadnych dochodów, i te plany musiały być odłożone na przybycie wiosny.
W pewnym momencie lord Stark dowiedział się, że lord Niedźwiedziej Wyspy Jorah Mormont który tak zasłużył się podczas ostatniej wojny popadł w tak wielkie problemy finansowe, zhańbił siebie i swój ród łapiąc kłusowników i zamiast oddać ich do Nocnej Straży, sprzedał w charakterze niewolników. Lord Stark wściekły na takie zachowanie wybrał się osobiście na Niedźwiedzią Wyspę aby ukarać Joraha, ten jednak ze strachu zhańbił się jeszcze bardziej uciekając razem ze swoją żoną lady Lynesse Hightower na wygnanie do Essos. Po jego ucieczce nowym władcą Niedźwiedziej Wyspy została ciotka Joraha Maege Mormont, która przejęła pieczę nad zrujnowaną rodziną Mormontów.
Jon Snow i Robb Stark, najstarsi synowie Neda (kadr z serialu).
Lord Stark w zupełności oddany tradycją Pierwszych Ludzi, samodzielnie sądzi i wymierza sprawiedliwość, ma też o wiele bardziej bezpośrednie podejście do swoich poddanych niż lordowie z południa. Jest bardzo szanowany przez mieszkańców Winterfell a w szczelności zamku. Jego bliskimi doradcami są maester Luwin, ser Rodrik Cassel zbrojmistrz zamkowy, zarządca Winterfell Vayon Poole oraz Jory Cassel, kapitan straży przybocznej lord Starka. Lord Eddard praktykuje starą tradycję Starków, która mówi o zapraszaniu na obiad bądź kolację poszczególnych domowników, bez względu na urodzenie. Tym samym lord Stark często jada nie tylko ze szlachetnie urodzonymi, ale i swoją służbą czy żołnierzami swojego garnizonu. W czasie tylko obiadów lord wysłuchuje również spraw osób które do niego przybywają.
W 296 o.P do Winterfell przybył lord Yohn Royce, który podróżował na Mur razem ze swoimi trzecim synem ser Waymarem Royce'm który zamierzał przywdziać czerń. W tym czasie Ned spędził wiele czasu z lordem Yohnem rozmawiając z nim, razem polując i trenując. W czasie jednej z walk sparingowych lord Royce pokonał w walce najpierw ser Rodrika Cassela a potem lorda Eddarda.
Małżeństwo i potomstwo[]
Jako drugi syn Eddard Stark był swego czasu obiektem potencjalnych mariaży, lord Strumieniska Rodrik Ryswell po porażce swoich pierwotnych planów wydania córki za dziedzica Starków Brandona próbował wydać swoją córkę Barbrey Ryswell za Eddarda (mimo że Barbrey wcześniej była kochanką Brandona). Jednak ostatecznie plan się nie powiódł.
Lady Ashara Dayne, ukochana Neda ? I prawdopodobna matka Jona Snow.
W czasie turnieju w Harrenhal Eddard poznał damę dworu księżniczki Elii Targaryen, lady Ashare Dayne, siostrę Miecza Poranka legendarnego rycerza Arthura Dayne'a. Eddard zakochał się w Dornijskiej fioletowo okiej piękności. W czasie jednej z uczt kiedy Ashara tańczyła nieśmiały Ned nie miał odwagi poprosić jej do tańca, dopiero brat Eddarda Brandon widząc jak brat się męczy, w tajemnicy przed nim poprosił lady Dayne aby to ona zaproponowała Nedowi wspólny taniec gdyż ten jest zbyt nieśmiały aby o to poprosić. Na co Dornijka się zgodziła i następny taniec odbyła z Nedem. Nie wiadomo dokładnie co się między nimi wydarzyło, jednak bardzo prawdopodobne że zauroczeni młodzi zakochali się w sobie nawzajem, być może doszło do czegoś więcej, według ser Barristana Selmy'ego który również podkochiwał się w Asharze, ta czuła coś do Starka i tylko na niego zwracała uwagę, również Barristan twierdził że Ashara została zhańbiona w trakcie tego turnieju, zaś pod jego koniec patrzyła jedynie na Starka, zaś siostra Ashary Allyria Dayne bez ogródek twierdziła że młodzi się w sobie zakochali. Nie wiadomo dokładnie jaka jest prawda. Przez lata jednak plotkowano że Ashara może być matką bękarta Neda. Ostatecznie jeśli nawet była to miłość nic z niej nie wyszło ze względu na wybuch wojny.
Lady Catelyn z rodu Tullych, żona Eddarda i matka piątki jego dzieci.
Ostatecznie lord Eddard Stark w trakcie trwania rebelia 283 o.P sepcie w Riverrun poślubił narzeczoną swego brata, lady Catelyn z rodu Tully, najstarszą córkę lorda Riverrun i najwyższego lorda Tridentu Hostera Tullyego i jego żony lady Minisy z rodu Whent, małżeństwo to było czysto polityczne i miało na celu przypieczętowanie sojuszu między rodami. Ned ledwie znał narzeczoną brata, jednak z obowiązku ożenił się z Catelyn i odbył pokładziny. Relację między młodymi były ewolucyjne, z czasem Cat i Ned zaczęli się nawzajem wspierać, wkrótce szanować i podziwiać a na końcu nawzajem się pokochali. Mimo iż w ich relacjach występowały zgrzyty, Ned czuł że zabrał narzeczoną bratu, z kolei lady Catelyn miała pretensję do Neda że ten trzyma swojego bękarta w zamku, i że bliska jest mu kobieta z którą go spłodził. Mimo tego małżeństwo Cat i Neda było bardzo dobre, z czasem przekształciło się w prawdziwą miłość. Razem mieli pięcioro dzieci :
- Robba Starka (283 o.P - 299 o.P) - najstarszy syn i dziedzic, spłodzony podczas pokładzin.
- Sanse Stark (286 o.P) - najstarsza córka i drugie dziecko pary Starków
- Arye Stark (289 o.P) - druga córka i trzecie dziecko lorda Starka i lady Stark
- Brandona Starka zwanego Branem (291 o.P) - drugi syn i czwarte dziecko pary Starków
- Rickona Starka (295 o.P) - trzeci syn i piąte dziecko lorda Starka i lady Stark
Po za tym lord Eddard spłodził jednego bękarta:
- Jon Snow (283 o.P) - bękarci syn lorda Starka
Pochodzenie Jona Snow jest jedną z największy tajemnic sagi, które są owiane mgłą tajemnicy. Nie wiadomo kiedy Jon został spłodzony, nie wiadomo kiedy się urodził ani gdzie, nie wiadomo również kto jest jego matką. Przez wielu za matkę bękarta uważano Asharę Dayne, służącą na zamku Dayneów Wylle lub córkę rybaka, które zabrała lorda Starka do Białego Portu.
Cytaty Eddarda[]
Cytaty o Eddardzie[]
Drzewo genealogiczne[]
| Beron |  Lorra | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Donnor |  Lyanne | Willam |  Melantha | Artos |  Lysara | Berena | Alysanne | Errold | Rodrik |  Arya | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Brandon | Edwyle |  Marna | Jocelyn | Benedict | Brandon | Benjen |  Harrold | Branda | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Potomkowie | Potomkowie | Potomkowie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Rickard | Lyarra | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Brandon |  Catelyn | Eddard | ? | Lyanna |  Benjen | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Jeyne | Robb | Sansa |  Tyrion | Arya | Brandon | Rickon | Jon Snow | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ciekawostki[]
- Jak twierdzi Gregor RR Martin postać lorda Eddarda Starka jest luźno inspirowana i podobna do postaci lord Williama Hastinga, czołową postać z okresu Wojny Dwóch Róż. Należał on do stronnictwa Yorków i był najwierniejszym przyjacielem i nieodzownym towarzyszem króla Edwarda IV Yorka, któremu pomógł zdobyć tron. Na łożu śmierci Edward IV wyznaczył Hastinga na regenta jego syna Edwarda V, jednak na skutek intrygi królowej wdowy, która chciała oddać kluczowe stanowiska w państwie swoim krewniakom, Hasting sprzymierzył się z bratem króla Ryszardem Yorkiem, ten jednak zdradził Hastinga, koronował się sam na króla jako Ryszard III i skazał na śmierć byłego regenta.