(.) Znacznik: VisualEditor |
Kung Führer (tablica | edycje) mNie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 9 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
+ | {{Miejsce |
||
⚫ | |||
+ | |obraz = Lorath Pin.png |
||
+ | |nazwa = |
||
+ | |lokalizacja = Północne wybrzeże [[Essos]] |
||
+ | |typ = [[Wolne Miasta|Wolne miasto]] |
||
+ | |geografia = |
||
+ | |populacja = |
||
+ | |stolica = |
||
+ | |wyznanie = |
||
+ | |rządzący = |
||
+ | |władca = |
||
+ | |kultura = |
||
+ | |zamki = |
||
+ | |miasta = |
||
+ | |miejsca = |
||
+ | }} |
||
⚫ | |||
+ | |||
+ | Zbudowane na zachodnim krańcu archipelagu na Morzu Dreszczy. W jego skład wchodzą trzy główne, nizinne wyspy oraz około dwudziestu mniejszych, skalistych wysepek oraz gęsto zalesiony półwysep na południe od archipelagu. Razem z [[Braavos|Braavosami]] i [[Ibben|Ibbeńczykami]] mieszkańcy archipelagu poławiają ryby w Zatoce Lorathijskiej. Domena Lorath sięgała niegdyś aż po Topór, ale z upływem stuleci zmalała. Obecnie miasto jest najmniejszym, najbiedniejszym i najmniej ludnym z dziewięciu Wolnych Miast. Najważniejszymi towarami eksportowymi są dorsze, kły morsów, focze futra i wielorybi olej. |
||
+ | |||
+ | == Historia osadnictwa == |
||
+ | W czasach starożytnych budowniczowie labiryntów stworzyli na wyspach sieć rozległych konstrukcji z ciosanych kamiennych bloków. Wiele z nich znajduje się pod ziemią, sięgając około 500 stóp w głąb. Uczeni zastanawiają się, w jakim celu antyczna rasa humanoidów stworzyła labirynty. Lorathijskie legendy opowiadają o zniszczeniu budowniczych przez merlingi bądź selkie i ludzi-morsów. |
||
+ | |||
+ | [[Plik:The_priests_of_Boash_in_Lorath_by_Jordi_González©.jpg|thumb|350px|Kapłani Boash w Lorath.]] |
||
+ | |||
+ | W kolejnych stuleciach mieszkający na wyspach włochaci kuzyni mieszkańców Ibb zostali wyparci przez [[Andalowie|Andalów]], którzy przez około tysiąc lat toczyli między sobą wojny o władzę nad archipelagiem. Zjednoczeni pod berłem Qarlona Wielkiego wdali się w wojnę z [[Norvos]], które poprosiło o pomoc [[Valyriańskie Włości|Valyrię]]. Sto smoków spaliło andalską armię, po czym poleciało nad archipelag, gdzie spopieliło miasteczka i wioski rybackie. |
||
+ | |||
+ | Po Wypaleniu Lorath przez stulecie wyspy pozostały niezamieszkane. Trzysta dwadzieścia dwa lata przed Zagładą setka dysydentów religijnych opuściła Włości i osiedliła się w osmalonych labiryntach. Czciciele Boasha, Ślepego Boga, pobudowali na wyspach świątynie. Ich kapłani byli eunuchami i nosili pozbawione otworów kaptury zakrywające oczy. Wierzyli, że wszyscy są równi. Pozostałością po ich zwyczajach jest zachowanie lorathijskiej szlachty – nigdy nie mówią o sobie w sposób bezpośredni, używają zwrotów „mężczyzna” albo „kobieta”. Z biegiem lat kapłani zostali wyparci przez osadników napływających z okolicznych krain, aż w końcu dokonano przewrotu i kapłanów Ślepego Boga zabito. |
||
+ | |||
+ | Trzy osady rybackie na głównych wyspach przekształciły się w miasteczka, a Lorath władała rada złożona z trzech książąt: Żniw, Rybaka i Ulic – tytuły te piastowali dożywotnio. Obecnie mają one już tylko ceremonialne znaczenie. Prawdziwą władzę sprawuje rada magistrów, szlachciców, kapłanów i kupców. |
||
+ | |||
+ | Lorathijczycy nie brali udziału w wydarzeniach Stulecia Krwi. Nie budują okrętów wojennych, posiadają jedynie flotę kutrów rybackich. Rzadko opuszczają Essos, wolą handlować z sąsiadami: Norvos, Braavos i Ib. Kolonia Morosh wspiera funkcjonowanie Saath, ostatniego miasta Wysokich Ludzi po upadku Sarnoru. |
||
+ | {{Świat}} |
||
+ | |||
+ | [[Kategoria:Wolne Miasta]] |
||
+ | [[Kategoria:Essos]] |
||
+ | |||
+ | [[de:Lorath]] |
||
+ | [[en:Lorath]] |
||
+ | [[es:Lorath]] |
||
+ | [[nl:Lorath]] |
||
+ | [[ru:Лорат]] |
||
+ | [[uk:Лорат]] |
||
+ | [[zh:罗拉斯]] |
Wersja z 07:34, 21 cze 2018
Lorath – jedno z dziewięciu Wolnych Miast. Położone jest na grupie wysp na północnym wybrzeżu Essos.
Zbudowane na zachodnim krańcu archipelagu na Morzu Dreszczy. W jego skład wchodzą trzy główne, nizinne wyspy oraz około dwudziestu mniejszych, skalistych wysepek oraz gęsto zalesiony półwysep na południe od archipelagu. Razem z Braavosami i Ibbeńczykami mieszkańcy archipelagu poławiają ryby w Zatoce Lorathijskiej. Domena Lorath sięgała niegdyś aż po Topór, ale z upływem stuleci zmalała. Obecnie miasto jest najmniejszym, najbiedniejszym i najmniej ludnym z dziewięciu Wolnych Miast. Najważniejszymi towarami eksportowymi są dorsze, kły morsów, focze futra i wielorybi olej.
Historia osadnictwa
W czasach starożytnych budowniczowie labiryntów stworzyli na wyspach sieć rozległych konstrukcji z ciosanych kamiennych bloków. Wiele z nich znajduje się pod ziemią, sięgając około 500 stóp w głąb. Uczeni zastanawiają się, w jakim celu antyczna rasa humanoidów stworzyła labirynty. Lorathijskie legendy opowiadają o zniszczeniu budowniczych przez merlingi bądź selkie i ludzi-morsów.
W kolejnych stuleciach mieszkający na wyspach włochaci kuzyni mieszkańców Ibb zostali wyparci przez Andalów, którzy przez około tysiąc lat toczyli między sobą wojny o władzę nad archipelagiem. Zjednoczeni pod berłem Qarlona Wielkiego wdali się w wojnę z Norvos, które poprosiło o pomoc Valyrię. Sto smoków spaliło andalską armię, po czym poleciało nad archipelag, gdzie spopieliło miasteczka i wioski rybackie.
Po Wypaleniu Lorath przez stulecie wyspy pozostały niezamieszkane. Trzysta dwadzieścia dwa lata przed Zagładą setka dysydentów religijnych opuściła Włości i osiedliła się w osmalonych labiryntach. Czciciele Boasha, Ślepego Boga, pobudowali na wyspach świątynie. Ich kapłani byli eunuchami i nosili pozbawione otworów kaptury zakrywające oczy. Wierzyli, że wszyscy są równi. Pozostałością po ich zwyczajach jest zachowanie lorathijskiej szlachty – nigdy nie mówią o sobie w sposób bezpośredni, używają zwrotów „mężczyzna” albo „kobieta”. Z biegiem lat kapłani zostali wyparci przez osadników napływających z okolicznych krain, aż w końcu dokonano przewrotu i kapłanów Ślepego Boga zabito.
Trzy osady rybackie na głównych wyspach przekształciły się w miasteczka, a Lorath władała rada złożona z trzech książąt: Żniw, Rybaka i Ulic – tytuły te piastowali dożywotnio. Obecnie mają one już tylko ceremonialne znaczenie. Prawdziwą władzę sprawuje rada magistrów, szlachciców, kapłanów i kupców.
Lorathijczycy nie brali udziału w wydarzeniach Stulecia Krwi. Nie budują okrętów wojennych, posiadają jedynie flotę kutrów rybackich. Rzadko opuszczają Essos, wolą handlować z sąsiadami: Norvos, Braavos i Ib. Kolonia Morosh wspiera funkcjonowanie Saath, ostatniego miasta Wysokich Ludzi po upadku Sarnoru. Szablon:Świat