m (o. P. - wyjaśnienie, drobne techniczne) Znacznik: sourceedit |
m (drobne techniczne, bo coś się tekst rozjechał) Znacznik: sourceedit |
||
| Linia 52: | Linia 52: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
=== Dzieciństwo === |
=== Dzieciństwo === |
||
| − | Joffrey urodził się 286 o. P.<ref name="o. P.">o. P. - od [[Podbój Aegona|Podboju Aegona]].</ref> |
+ | Joffrey urodził się 286 o. P.<ref name="o. P.">o. P. - od [[Podbój Aegona|Podboju Aegona]].</ref> w [[Królewska Przystań|Królewskiej Przystani]], jako spadkobierca [[Żelazny Tron|Żelaznego Tronu]] i syn królowej [[Cersei Lannister|Cersei z Domu Lannisterów]] i króla [[Robert I Baratheon|Roberta I Baratheona]]. |
| − | w [[Królewska Przystań|Królewskiej Przystani]], jako spadkobierca [[Żelazny Tron|Żelaznego Tronu]] i syn królowej [[Cersei Lannister|Cersei z Domu Lannisterów]] i króla [[Robert I Baratheon|Roberta I Baratheona]]. |
||
Prawdziwym ojcem Joffreya jest [[Jaime Lannister]], brat jego matki. Przez całe życie chłopak sądził, że jest synem króla [[Robert I Baratheon|Roberta]]. |
Prawdziwym ojcem Joffreya jest [[Jaime Lannister]], brat jego matki. Przez całe życie chłopak sądził, że jest synem króla [[Robert I Baratheon|Roberta]]. |
||
Wersja z 18:24, 20 wrz 2016
Król Joffrey I Baratheon zwany jako Młody Uzurpator lub Joffrey zwany Baratheonem - najstarszy syn królowej Cersei Lannister i jej brata Jaime’go Lannistera, oficjalnie postrzegany jako syn Roberta I Baratheona. Starszy brat księżniczki Myrcelli i księcia Tommena. Po śmierci Roberta I zasiadł na Żelaznym Tronie jako osiemnasty król Siedmiu Królestw Westeros i drugi władca z domu Baratheonów. Jego panowanie przypadło na okres Wojny Pięciu Królów, ze względu na młody wiek władze w jego imieniu sprawowała jako regentka jego matka. Joffrey jako król okazał się okrutny i niekompetentny. Został otruty na własnym weselu z lady Margaery Tyrell.
Wygląd i charakter
Joffrey był próżny, arogancki i niewyedukowany; ignorował niemal każdy kluczowy aspekt polityki królestwa, przy czym wierzył, że siła i władza jest odpowiedzią na każdy nękający go problem. Był zupełnie nieświadom subtelności i niuansów polityki. Potrafił być uprzejmy i poprawnie się zachować w razie konieczności, ale robił to tylko pod naciskiem rodziny. Gdy podrósł, jego zachowanie stawało się coraz bardziej nieobliczalne - fakt ten, zauważony został przez wielu służących mu ludzi, w tym jego dziadka i namiestnika, Tywina Lannistera, który kilka razy musiał publicznie upominać wnuka.
Joffrey był wysoki jak na swój wiek. Nie był specjalnie wyszkolony w walce, mimo licznych treningów. Choć przystojny, szyderczość odbijająca się w jego twarzy czyniła go mało atrakcyjnym. Jak każdy Lannister ma złociste włosy i zielone oczy.
Historia
Dzieciństwo
Joffrey urodził się 286 o. P.[1] w Królewskiej Przystani, jako spadkobierca Żelaznego Tronu i syn królowej Cersei z Domu Lannisterów i króla Roberta I Baratheona.
Prawdziwym ojcem Joffreya jest Jaime Lannister, brat jego matki. Przez całe życie chłopak sądził, że jest synem króla Roberta.
Już w dzieciństwie wyróżniał się okrucieństwem. Dorastając jako rozpieszczane przez matkę i zepsute dziecko, starał się zwrócić na siebie uwagę niezainteresowanego nim ojca, którego ubóstwiał. Znana jest historia, gdy ktoś pokazał Joffreyowi ciężarną kocicę i zapytał, czy chłopak nie chciałby wziąć sobie kotka. Książę wziął sztylet, rozpruł kotu brzuch i wyjął stamtąd kocięta, by zanieść je ojcu. Robert uderzył syna, gdy zobaczył jego uczynek. Nie znając ojca w Robercie, chłopak szukał go w osobie Sandora Clegane’a, przydzielonego mu strażnika, którego złośliwie nazywał psem.
Wydarzenia w powieści
W wieku trzynastu lat towarzyszył dworowi króla podczas wizyty w Winterfell, siedziby Domu Stark i lorda całej północy Eddarda Starka. Do zamku i jego mieszkańców odnosił się pogardliwie. Wtedy też król Robert planował mariaż rodziny królewskiej ze Starkami, z polecenia ojca zaręczył się z Sansą Stark. W czasie przebywania w zamku kpił i wdawał się w konflikty z najstarszym synem lorda Edddarda - Robbem Stark.
W drodze powrotnej, w okolicy Tridentu doszło do incydentu z udziałem Joffrey`a. Spacerując z narzeczoną, chłopak natknął się na jej siostrę, Aryę Stark, która walczyła na kije z chłopakiem rzeźnika, Mycahem. Joffrey, pijany winem, wyzwał Mycaha na pojedynek. Gdy chłopak się nie zgodził, Joffrey zaczął kłuć go swoim mieczem i został zaatakowany przez wilkorzycę Aryi, Nymerię. Wtedy dziewczyna wyrwała księciu jego miecz, Lwi Kieł i wrzuciła do rzeki. Joffrey powiedział o wszystkim matce. Arya została odprowadzona przed oblicze króla w celu wyjaśnienia sprawy. Joffrey opowiedział wtedy fałszywą wersję wydarzeń, jakoby to Arya i syn rzeźnika zaatakowali księcia i wyrzucili jego miecz do rzeki. Król uznał, że to nic wielkiego i skarcił swego syna, że dał się pobić małej dziewczynce. Cersei jednak rozkazała mężowi zabić Nymerię, ale Arya, wraz ze strażnikiem ojca, Jory’ym odegnała wilkorzycę do lasu. Królowa w zamian nakazała zabić wilka Sansy, Damę.
Zaufanie Sansy odzyskał na turnieju namiestnika gdzie był wobec niej wyjątkowo uprzejmy.
Panowanie
Po śmierci Roberta Baratheona Joffrey został królem. Pokazał wtedy swoje prawdziwe oblicze. Gdy Lord Eddard Stark sprzeciwił się jego koronacji, Cersei wykorzystała przeciwko niemu złote płaszcze i wzięła go do niewoli jako zakładnika. Jego córka, Sansa Stark błagała Joffrey’a o łaskę dla swego ojca, a ten obiecał mu ją okazać, jeżeli Ned Stark przyzna się do zdrady i uzna go za prawowitego króla. Ned na schodach Wielkiego Septu przyznał się do zdrady, lecz młody król rozkazał go ściąć, później mówiąc, że okazał łaskę, dając mu czystą śmierć.
Jako władca okazał się bezmyślny i nieudolny. Ścięciem Neda Starka doprowadził do wojny z Północą, chociaż odradzała mu to cała jego rada oraz jego matka. Nie posłuchał ich i sam podjął decyzję. Poskutkowało to również do pogorszeniem się stosunków z wiarą, ponieważ Wielki Septon uważał, że król splamił schody jego świątyni krwią. Kolejnym jego błędem było pozbycie się z Gwardii Królewskiej ser Barristana Selmy’ego i zastąpienie go na stanowisku Lorda Dowódcy Gwardii Jaimem Lannisterem, Królobójcą, na miejscu samego gwardzisty stawiając Sandora Clegane’a. Nie zauważył, że wywołało to fatalne wrażenie na całym królestwie.
Kiedy wojna przybrała na sile lord Tywin Lannister, jego dziadek, zaczął się niepokoić, ponieważ rządy wnuka mogły doprowadzić do ruiny reputację Lannisterów. Tym bardziej, że król Joffrey wspominał o poprowadzeniu Straży Miejskiej przeciwko Renly’emu Baratheonowi i osobistym udziale w walce. W tym celu Tywin wysłał do stolicy swego syna, Tyriona Lannistera, aby ten w jego zastępstwie zajął urząd Królewskiego Namiestnika i miał przytemperować Joffrey’a oraz nie dopuścić, by popełnił kolejne błędy.
Z powodu wojny w Dorzeczu i zamknięcia Różanego Traktu przez Mace Tyrella, w Królewskiej Przystani srożył się głód. Gdy pewnego dnia przed Czerwoną Twierdzą zebrał się tłum pospólstwa domagający się głośno chleba, młody król strzelał do zebranych, zabijając cztery osoby. Reszcie kazał jeść trupy. Uwielbiał zmuszać ludzi do walk na śmierć i życie, i wszelaki rozlew krwi. Temperament wyładowywał na Sansie Stark, rozkazując bić ją rycerzom Gwardii Królewskiej.
W czasie Bitwy nad Czarnym Nurtem dowodził Trzema Kurwami - balistami mającymi przygotować lordowi Stannisowi gorące przywitanie. W połowie bitwy jego matka odesłała go do Czerwonej Twierdzy.
Śmierć
Po pokonaniu Stannisa przez Tywina Lannistera, Joffrey zerwał zaręczyny z Sansą i zaręczył się z lady Margaery Tyrell. Gdy na krótko przed ich weselem, Sansa wyznała zbrodnie króla przed lady Olenną Tyrell, Czarna Wdowa postanowiła wyeliminować Joffrey’a na rzecz młodszego, znacznie łagodniejszego i bardziej posłusznego Tommena. Ślub Margaery i króla odbywa się w końcowej części Nawałnicy Mieczy, pierwszego dnia roku 300 o. P.. Podczas wesela król został otruty, o co niesłusznie posądzono Tyrion Lannistera oraz jego żonę - Sansę Stark. Po śmierci Joffrey’a królem został Tommen, który - jak wcześniej jego brat - został zaręczony z Margaery.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 o. P. - od Podboju Aegona.