Gra o tron Wiki
Advertisement

Dorzecze (ang. Riverlands) – centralny obszar kontynentu Westeros, składający się z żyznych obszarów między widłami rzeki Trident. Ze względu na centralne położenie, było miejscem częstych bitew. Ludzie z Dorzecza są mieszanką wytrzymałych wojowników, spokojnych rybaków i pobożnych, prostych ludzi. Bękarty urodzone w Dorzeczu dostają nazwisko Rivers.

Dorzeczem rządzi ród Tullych z zamku w Riverrun.

Geografia[]

Region Dorzecza obejmuje równiny, lasy, wzgórza i niekończące się rzeki. Jego granicami są: bagniste ziemie Przesmyku na północy, Królewski trakt na wschodzie, Zatoka Żelaznych Ludzi i ziemie Lannisterów na zachodzie oraz wody Czarnego Nurtu na południu. Wydaje się, że w Dorzeczu łatwo obronić tylko północne granice. Chociaż na wschodzie i zachodzie regionu są góry, należą one odpowiednio do Doliny i Skały. Na zachodzie znajduje się silnie ufortyfikowana forteca Złoty Ząb, należy ona jednak do Lannisterów.

Nazwa Dorzecza pochodzi od dużej liczby rzek w regionie. Zielone Widły płyną od bagien na Przesmyku, Niebieskie z północnego-zachodu, a Czerwone z południa. Spotykają się one w niewielkiej odległości od Miasta Lorda Harrowaya tworząc Trident. Czerwone Widły biegną od źródła w zachodnich górach do Riverrun, gdzie łączą się z Tumblestone a następnie biegną na wschód i łączą się z Tridentem przed Solankami. Na południu Dorzecza płynie też Czarny Nurt.

W Dorzeczu nie znajdzie się żadnych dużych miast, ale miasteczka, takie jak Fairmarket, Miasto Lorda Harrowaya, Solanki, Maidenpool i Kamienny Sept. Jego główne zamki to Riverrun, Harrenhal, Seagard, Stone Hedge i Bliźniaki. Dodatkowe godne uwagi miejsca w Dorzeczu to stare ruiny w Oldstones, gdzie w dawnych czasach władcy regionu mieli swoją siedzibę, a także jezioro Oko Boga z Wyspą Twarzy.

Ekonomia[]

Dorzecze jest regionem bogatym, żyznym i gęsto zaludnionym. Liczne rzeki, które można znaleźć na całym jego obszarze, wykorzystywane są do handlu i obrotu towarem, jego transportu, rybołówstwa i żeglugi. Z tak wielkim handlem, wieśniacy są w stanie sprzedawać swoje zboże kupcom, aby ci sprzedali je w innym regionie. 

Produkuje się tu również kwaskowate wina, wytwarzane z małych winogron uprawianych w Dorzeczu.

Historia[]

Przed Targaryenami[]

Zobacz też: Era Świtu, Inwazja Andalów

Podczas Ery Świtu Pierwsi Ludzie osiedlili się w Dorzeczu, wchodząc w konflikt z rodzimą ludnością obszaru -  dziećmi lasu. Po wiekach walk, na Wyspie Twarzy został podpisany pakt, na mocy którego Dzieci wycofały się do swoich lasów, podczas gdy Pierwsi Ludzie stworzyli królestwa na ziemiach odstąpionych przez tajemniczy lud. W Dorzeczu ukształtowało się Królestwo Rzek i Wzgórz.

W ciągu tysięcy lat które potem nastąpiły, różne rodziny rządziły Dorzeczem. Wiele dynastii domagało się tych ziem, w tym Brackenowie, Blackwoodowie i Muddowie, którzy byli ostatnimi z Pierwszych Ludzi ubiegającymi się o ten obszar. Ich czas dobiegł końca wraz z Inwazją Andalów. W tym czasie król Tristifer IV z domu Mudd, zebrał swoje armie by wyjść naprzeciw Andalom. Mówi się, że król ten wygrał 99 z jego 100 walk, a zginął w końcowej. Jego syn i następca, Tristifer V nie odnosił takich sukcesow jak jego ojciec i królestwo upadło.

Andalowie tworzyli swoje małe królestwa i przez długi czas w Dorzeczu rządziły rodzime andalskie dynastie, w tym Teague, Fisher i Justman. Ostatni rodzimy król został zabity przez najeźdźców z krain burzy około 360 lat przed Podbojem. Królowie burzy z kolei zostali pokonani przez króla Żelaznych Wysp Harwyna Hardhanda, który założył własne królestwo składające się z Wysp Żelaznych i Dorzecza. Dwa pokolenia później, wnuk Harwyna, Harren Czarny, nakazał budowę ogromnego zamku, Harrenhal, który miał być dowodem jego bogactwa i władzy. Budowa Harrenhal trwała czterdzieści lat, a na budowę zużyto duże ilości zasobów i pieniędzy. Jak na ironię, tego samego dnia gdy zamek został ukończony, Aegon I najechał Westeros ze swymi smokami.

Era Targaryenów[]

Król Harren Czarny był bardzo niepopularny w Dorzeczu gdy Aegon najechał Westeros. Aegon zwrócił się do kilku lordów w regionie (w tym do Edmyna Tully'ego), przekonując ich do buntu przeciwko Harrenowi. Harren sądził, że jeśli odmówi walki, Aegon będzie musiał przeprowadzić oblężenie zamku. Zamiast tego, Aegon pozwolił smokom zaatakować zamek. Ciepło wytwarzane przez smoki było tak wielkie, że większość zamku została spalona i stopiona, co zabiło Harrena i jego dzieci. Po zwycięstwie, Aegon wyniósł Edmyna Tully do zaszczytu Lorda Dorzecza, które stało się częścią Siedmiu Królestw.

Rebelia Roberta Baratheona[]

Artykuł główny: Rebelia Roberta Baratheona

Podczas rebelii Roberta Hoster Tully, Lord Dorzecza, stanął po stronie rebeliantów (łączyło ich zobowiązanie – planowany ślub jego córki, Catelyn Tully z Brandonem Starkiem). Po śmierci Brandona, Catelyn poślubiła jego brata, Eddarda, natomiast jej młodsza siostra, Lysa, wyszła za Jona Arryna. Wasale Lorda Tully pozostali wierni do Targaryenom: Darry, Ryger i Goodbrook. Lord Walder Frey spóźnił się na bitwę o Rubinowy Bród by wesprzeć rebeliantów (Dlatego Hoster Tully nazywał go potem Lordem Freyem Spóźnionym).

W Dorzeczu została też stoczona Bitwa o Trident, która ostatecznie przesądziła o wyniku rebelli.

Wojna Pięciu Królów[]

Artykuł główny: Wojna Pięciu Królów

Dorzecze bardzo ucierpiało podczas wojny, szczególnie przez bandytów pod dowództwem ser Gregora Clegane’a. Grupa dowodzona przez Berica Dondarriona przybyła do Dorzecza, aby znaleźć i zabić ich, jednak wpadła w zasadzkę najeźdźców, którzy wznowili grabieże i mordy.

Jaime Lannister pokonał armię Dorzecza pod dowództwem Edmure’a Tully’ego i zaczął oblężenie Riverrun. Jego armia znajdowała się między Tumblestone i Czerwonymi Widłami, a Lannister musiał założyć trzy obozy, aby przeprowadzić je skutecznie. Północna armia pod dowództwem Robba Starka została niewykryta i była w stanie pokonać wszystkie trzy obozy po kolei, wyzwalając Tully'ego i biorąc w niewolę Lannistera.

Kolejna armia Lannisterów znajdowała się na południe od Czerwonych Wideł, i była w stanie zabijać i grabić do woli. Bliźniaki i Seagard to jedyne osady, które w czasie wojny pozostały niemal nietknięte. Większość zamków Dorzecza zostało zdobytych. W odwecie armia Robba Starka najechała zachód.

Po Krwawych Godach, lordowie Dorzecza się poddali. Większość weszła z powrotem pod pieczę króla, ale Tully’owie stracili Riverrun, które trafiło do Freyów, a panowanie nad Dorzeczem przeszło w ręce Petyra Baelisha. Mimo, że wojna się skończyła, Dorzecze wciąż przemierzają złamani rycerze i wyjęte spoza prawa bandy, a niektóre z nich oficjalnie walczą w imieniu króla Roberta, lecz zabijają większość napotkanych ludzi.

Advertisement