Dorne

Dorne
Geografia
Lokalizacja	Południowo-wschodnie wybrzeże Westeros
Typ	Region Siedmiu Królestw
Geografia	Umiarkowanie suchy, suchy, góry (zachód) Pofalowane piaskowe pustynie (centrum) Wypalone słońcem wzgórza, poprzecinana dolinami rzek (wschód)
Informacje
Stolica	Słoneczna Włócznia
Rządzący	Ród Martell
Władca	Martell (Książę Dorne)
Wyznanie	Wiara Siedmiu (wraz z lokalnymi wariantami)

Dorne – duży półwysep, najbardziej wysunięta na południe część Westeros i region Siedmiu Królestw. Jego stolicą jest Słoneczna Włócznia, siedziba rodu Martellów. Martellowie tytułują się książętami i księżniczkami, na modłę Rhoynarów. Dornijscy bękarci dostają nazwisko Sand.

Geografia

Dorne graniczy z Morzem Dornijskim na północy, wyspami znanymi jako Stopnie na wschodzie, oraz Morzem Letnim na południu. Między obszarami wodnymi na północy a tymi na południu rozciąga się łańcuch górski znany jako Góry Czerwone, które oddzielają Dorne od reszty Siedmiu Królestw drogą lądową. Istnieją dwa większe przejścia, które łączą Dorne z resztą kontynentu, Książęcy Wąwóz i Szlak Kości. Książęca Przełęcz prowadzi do Reach, a Szlak Kości wychodzi górach w pobliżu Summerhall.

Dorne jest najgorętszym regionem w Westeros. Jest skalisty i suchy, znajduje się tam jedyna pustynia na kontynencie. Kilka rzek zapewnia pewien obszar żyznej ziemi, więc nawet podczas długiego lata jest wystarczająco dużo deszczu i innych źródeł wody. Mimo tego, w okolicach centrum regionu, przy wodach śródlądowych, woda jest prawie tak cenna, jak złoto, a studzienki są pilnie strzeżone.

Lokacje

• Słoneczna Włócznia – siedziba rodu Martellów, panujących w regionie.
• Starfall – siedziba rodu Dayne.
• Yronwood – siedziba rodu Yronwood, najpotężniejszych chorążych Martellów.
• Miasto Desek – miasto portowe u ujścia Zielonej Krwi.

Ludność

Artykuł główny: Dornijczycy

Dorne jest najmniej zaludnionym regionem z Siedmiu Królestw. Dornijczycy różnią się zarówno kulturowo, jak i etnicznie od innych westerowskich ludów z powodu historycznej, masowej imigracji Rhoynar i ich izolacji. Przyjęli wiele ich zwyczajów. Mają reputację rozwiązłych i porywczych oraz nadal są traktowani nieco nieufnie przez inną ludność Westeros.

Ekonomia

Dorne zapewnia wiele egzotycznych produktów, które są rzadkością w pozostałych częściach Siedmiu Królestw. W szczególności są to owoce cytrusowe i wina. Cytryny, oliwki i granaty również pochodzą głównie z Dorne. Wiele z tych roślin uprawia się za pomocą kanałów, do których woda doprowadzana jest z rzek i strumieni. Dorne jest również znane ze swoich piaskowych wierzchowców, szczupłych, ale szybkich koni hodowanych tylko w tym regionie kontynentu. Mogą one biec nawet dwa dni zanim się zmęczą.

Statki z Wolnych Miast, takich jak Volantis handlują w mieście portowym Planky Town, które znajduje się przy ujściu rzeki Zielona Krew, dzięki czemu towary można transportować na cały kraj. Karawany podejmują się dostaw w Słonecznej Włóczni, przed wkroczeniem na głębokie piaski i Książęcy Wąwóz.

Historia

Pierwsi Ludzie zasiedlili Westeros przez przejście przez most lądowy na wąskim morzu zwany Ramię Dorne. W czasie wielkiej wojny z Pierwszymi Ludźmi, dzieci lasu przerwały Ramię, próbując powstrzymać ich przed napływem.

Tysiąc lat temu, Dorne było koalicją państw Andalów i małych królestw, bez władcy, lecz wystarczająco mocne, aby przejąć kontrolę nad całym regionem. Było tak aż do Inwazji Rhoynar. Lud Rhoyne zmuszony był do ucieczki, przybył więc na kontynent flotą 10 000 statków, z legendarną królową-wojowniczką, Nymerią, na czele. Nymeria zawarła przymierze z Lordem Morsem Martellem ze Słonecznej Włóczni, a dzięki jego poparciu udało się podbić cały półwysep, jednocząc go w Królestwo Dorne nad którym miał panować ród Martellów.

Rhoynar przynieśli ze sobą nie tylko inną kulturę, ale także własną religię, która jednak w dużej mierze zniknęła na rzecz Wiary Siedmiu. Niemniej jednak, wiele ich zwyczajów zostało zasymilowanych przez dornijskie społeczeństwo, na przykład dziedziczenie niezależnie od płci.

Dorne ma gwałtowną historię. Zwłaszcza górscy mieszkańcy regionu żyli przez najazdy granic innych regionów, przez co te były ze sobą bardzo zwaśnione. Liczba najazdów i zasięg wojen granicznych, nawet w okresach względnego pokoju, prowadziły do wielkiej wrogości.

Siedem wieków po inwazji Andalów, Aegon Zdobywca najechał Westeros i podbił wszystkie królestwa z wyjątkiem Dorne, które skutecznie opierało się Smoczemu Królowi. Podczas gdy inni królowie i lordowie toczyli otwarte bitwy, Dornijczycy odmówili walki i pozwolili Aegonowi wypuścić na nich swoje smoki. Prowadzili taktykę zasadzek i najazdów, uderzając szybko i wycofując się z powrotem na pustynię, bądź górskie przełęcze, gdzie nawet smoki nie mogly ich znaleźć. To sprawiło, że Aegon wycofał się z Dorne.

Półtora wieku później królowi Daeronowi I, Młodemu Smokowi, udało się zrobić to, czego jego przodek nie był w stanie dokonać i podbił Dorne. Niestety, niemal natychmiast podniósł się bunt. W zaistniałym konflikcie, czterdzieści tysięcy żołnierzy oddało życie, zmuszając Targaryenów do opuszczenia Dorne. Po śmierci Daerona, jego brat i następca, Baelor zawarł pokój z Dorne, żeniąc swego kuzyna (również Daerona) z Myriah Martell. Kiedy książę ten rządził jako Daeron II, zawarł kolejny pakt małżeński oferując swoją młodszą siostrę, Daenerys księciu Maronowi Martellowi. Wtedy Dorne wreszcie dołączyło do Siedmiu Królestw, na drodze pokojowego sojuszu. Przed oficjalnym zjednoczeniem, Dornijczycy walczyli u boku Daerona II, pomagając stłumić Rebelię Blackfyre. Szablon:Martell navbox Szablon:Świat