Gra o tron Wiki
Advertisement
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w serialu „Gra o tron”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Świat lodu i ognia”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Gra o tron”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Starcie królów”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Nawałnica mieczy”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Uczta dla wron”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Taniec ze smokami”.

Król Aegon I Targaryen, zwany Aegonem Zdobywcą oraz Aegonem Smokiem – pierwszy władca Siedmiu Królestw i król na Żelaznym Tronie, który podczas Podboju zjednoczył sześć z Siedmiu Królestw Westeros. Smoczy lord o valyriańskich korzeniach założył panującą prawie 300 lat dynastię Targaryenów.

Wygląd i osobowość[]

Aegon był wysokim, brodatym oraz potężnie zbudowanym mężczyzną o fioletowych oczach i krótkich, srebrnozłotych włosach. Cechowała go wielka charyzma oraz zdolności przywódcze. Podczas Podboju nosił zazwyczaj czarną zbroję łuskową i dzierżył Blackfyre’a, miecz półtoraręczny z valyriańskiej stali. Z tego samego metalu oraz z rubinów była zrobiona jego korona, mająca kształt prostego diademu.

Aegona postrzegano jako zagadkę. Był samotnikiem, jego jedynym przyjacielem był Orys Baratheon. Był wielkim wojownikiem, który zawsze podróżował i walczył na swoim olbrzymim smoku Balerionie, nigdy nie brał udziału w turniejach. Aegon pozostawał lojalny wobec swoich sióstr, pozostawiając kwestie zarządzania w ich rękach, kiedy było to konieczne. Postępował surowo wobec ludzi mu się sprzeciwiających, będąc jednocześnie hojnym dla tych, którzy przed nim uklęknęli[5].

Aegona nie uważano za szczególnie pobożnego[5]. Podobno zaczął wyznawać wiarę Siedmiu jedynie ze względów politycznych.

Biografia[]

Wczesne życie[]

Aegon Targaryen podczas bitwy

Aegon Targaryen podczas bitwy.

Aegon urodził się na Smoczej Skale w 27 p.P. jako syn lorda Aeriona Targaryena i lady Valaeny Velaryon. Miał dwie siostry – starszą Visenyę oraz młodszą Rhaenys. Zgodnie z valyriańską tradycją, kontynuowaną przez Targaryenów, Aegon musiał poślubić członkinię swojej rodziny; jednak zamiast wybierać pomiędzy swoimi dwoma siostrami, ożenił się z obiema, co było niezwykłe, choć nie bezprecedensowe. Jeszcze przed zawarciem małżeństwa zaczął latać na Balerionie[5].

Aegon urodził się w drugiej połowie Stulecia Krwi, podczas którego Volantis podjęło próbę rozszerzenia swojej władzy na całe zachodnie Essos, uważając się za spadkobiercę Valyriańskich Włości. Inne Wolne Miasta powstały przeciwko Volantis, a kiedy Pentos i Tyrosh poprosiły o pomoc, Aegon przyleciał na Balerionie do Pentos, gdzie spotkał się z księciem miasta i jego magisterami. Przyszły zdobywca następnie udał się do Lys, gdzie spalił volanteńską flotę, nim ta zaatakowała miasto. Krótko po tym Aegon powrócił na Smoczą Skałę[6].

Podbój[]

Artykuł główny: Podbój

Kiedy zakończyło się Stulecie Krwi, zainteresowanie Aegona wobec Westeros wzrosło. W przeszłości odwiedził z Visenyą Cytadelę w Starym Mieście i wyspę Arbor w Królestwie Reach oraz, być może, Lannisport w Królestwie Skały[5]. Na Smoczej Skale nakazał wyrzeźbić Malowany Stół – potężny drewniany blat, długi na około 50 stop, któremu nadano kształt Westeros, z namalowanymi na nim wszystkimi lasami, rzekami, miastami oraz zamkami Siedmiu Królestw. Stół nie posiadał jednak żadnych narysowanych granic, ponieważ Aegon wierzył, iż powinno istnieć tylko jedno królestwo[7].

Król burzy Argilac Durrandon wyszedł z propozycją mariażu pomiędzy Aegonem a swoją córką, księżniczką Argellą. Jako posag zaoferował wszystkie ziemie na wschód od Oka Boga, od Tridentu do Czarnego Nurtu. Ziemię te od wielu lat nie należały do Królestwa Burzy, Argilac chciał w ten sposób stworzyć bufor w postaci państwa Aegona pomiędzy swoim własnym królestwem a tym Harrena Czarnego. Aegon odrzucił ofertę, twierdząc, że nie zamierza mieć trzeciej żony, ale zaoferował poślubienie Argelli przez swojego bliskiego przyjaciela i obrońcę, Orysa Baratheona, w zamian za ziemie. Słysząc tę propozycję, Argilac wpadł w furię i nakazał uciąć ręce posłańca, po czym odesłał je w skrzynce na Smoczą Skałę. Aegon wezwał na wyspę wszystkich swoich sprzymierzeńców, z którymi przez sześć dni się naradzał. Siódmego dnia przyszły władca wysłał z wież Smoczej Skały do wszystkich lordów Westeros kruki, niosące jego roszczenia do władzy nad całym kontynentem[5].

Aegon ze swoją armią wylądował na wschodnim wybrzeżu Westeros, i ujścia Czarnego Nurtu, gdzie zbudował drewniany Aegonfort. Rody Rosby i Stokeworth szybko złożyły mu hołd, natomiast Mootonowie oraz Darklynowie zostali łatwo pokonani w pierwszej bitwie. Używając swoich trzech smoków (Baleriona, Meraxes i Vhagar), Aegonowi wraz z siostrami udało się podbić lub podporządkować sześć z siedmiu westeroskich królestw. Niezdobyte pozostało jedynie Dorne. Władca oddzielił dorzecze od Żelaznych Wysp, czyniąc z nich osobny region, zarządzany przez ród Tully[5].

Koronacja Aegona I

Koronacja Aegona w Gwiezdnym Sepcie.

Za datę początku swojego panowania Aegon uznał ukoronowanie go na króla przez Wielkiego Septona w Starym Mieście[8]. Zamiast władać ze Starego Miasta bądź ze Smoczej Skały, monarcha postanowił obrać za swoją siedzibę Królewską Przystań, nową osadę powstającą wokół Aegonfortu. Zebrał miecze swoich pokonanych wrogów, przekuwając je ogniem Baleriona w Żelazny Tron. Aegon utworzył także stanowiska małej rady, w tym urząd królewskiego namiestnika, którym został Orys Baratheon[5].

W 2 o.P. Aegon w końcu zwrócił swoją uwagę na Żelazne Wyspy, gdzie od dwóch lat toczyły się walki o koronę królewską po śmierci Harrena Czarnego. Król wylądował na Wielkiej Wyk na Balerionie wraz z flotą wojenną, aby rozprawić się z pretendentami. Aegon osobiście ściął Qhorina Volmarka, natomiast król–kapłan Lodos utopił się, wchodząc do morza. Pozostali pretendenci ugięli kolana i oddali hołd Targaryenom. Król ignorował sugestie zrobienia z Żelaznych Wysp wasali Tullych z Riverrun lub Lannisterów z Casterly Rock, podobnie jak propozycje zniszczenia plagi żelaznych ludzi przy pomocy smoczego ognia. Ostatecznie Zdobywca pozwolił mieszkańcom wysp wybrać najwyższego lorda spośród swoich – zdecydowali się oni na Vickona Greyjoya[9].

Pierwsza wojna dornijska[]

Aegon z siostrami

Król Aegon z Visenyą (po lewej) i Rhaenys (po prawej).

Artykuł główny: Pierwsza wojna dornijska

Aegon ponownie spojrzał w kierunku Dorne w 4 o.P. Król rozpoczął inwazję, mając nadzieję na zakończenie Podboju. Wojna trwała przez 9 lat, wydarzyło się podczas niej wiele tragedii. Do niewoli dostał się lord Orys Baratheon. Został z niej wykupiony po dwóch latach, ucięto mu jednak wcześniej rękę, w której dzierżył miecz. W akcie zemsty Aegon spuścił ze smyczy swoje smoki i zaczął palić zamki zdradzieckich dornijskich lordów. Największą stratą okazała się śmierć królowej Rhaenys w 10 o.P. w Hellholcie, kiedy Meraxes (a wraz z nią Rhaenys na jej grzbiecie) spadła z nieba po trafieniu pocisku ze skorpiona w jej oko. Następne dwa lata konfliktu znane są jako Gniew Smoka, kiedy Aegon i Visenya, ogarnięci żałobą i gniewem po śmierci siostry, zapomnieli o wszelkich granicach, niszcząc przynajmniej raz każdy dornijski zamek, pomijając Słoneczną Włócznię z jej miastem cieni[10].

Aegon i Visenya po śmierci Rhaenys wyznaczyli wysokie nagrody za głowy dornijskich lordów, Dornijczycy odpłacili tym samym. Para królewska została zaatakowana przez skrytobójcę na ulicach Królewskiej Przystani, i gdyby nie Visenya i jej Mroczna Siostra, zostaliby zabici. Ten zamach stał się bezpośrednią przyczyną założenia w 10 o.P. Gwardii Królewskiej. Visenya osobiście wybrała jej członków[11]. Pierwsza wojna dornijska zakończyła się w 13 o.P., po wizycie księżniczki Derii Martell, córki władającego Dorne księcia Nymora Martella, w Królewskiej Przystani. Sprowadziła ze sobą czaszkę Meraxes oraz list, podarowany bezpośrednio Aegonowi. Po przeczytaniu go, Zdobywca odleciał na Balerionie na Smoczą Skałę. Do stolicy powrócił następnego dnia, zgadzając się na zawarcie pokoju pomiędzy Dorne a swoim królestwem[10].

Król starał się utrzymywać dobre relacje z Derią, w 23 o.P. odwiedził Słoneczną Włócznię ze swoim starszym synem Aenysem, aby świętować dziesiątą rocznicę zawarcia pokoju[12].

Późniejsze panowanie[]

Aegon na Balerionie

Aegon Zdobywca na Balerionie Czarnym Strachu.

Pozostałe 24 lata rządów Aegona okazały się czasem pokoju. Zdobywca poświęcił wiele czasu na umacnianie swojej władze poprzez podróże po całym państwie oraz budowie nowej stolicy w Królewskiej Przystani[11]. Król na swoich podróżach po Siedmiu Królestwach spędzał połowę każdego roku[12]. Podczas swojego panowania podchodził ostrożnie do Wiary Siedmiu, aby jej wyznawcy mu się nie sprzeciwiali[13]. Monarcha zbudował wielki sept na Wzgórzu Visenyi oraz zgodził się na konstrukcję jeszcze wspanialszego, zwanego Septem Pamięci, na Wzgórzu Rhaenys[11].

Królewska Przystań przez długi czas była pozbawiona murów, ponieważ Targaryenowie nie wierzyli, aby ktokolwiek ośmieliłby się zaatakować miasto, w którym przebywają smoki. Jednak po usłyszeniu o pirackiej flocie, która splądrowała Miasto Wysokich Drzew na Wyspach Letnich w 19 o.P., Aegon doszedł do wniosku, iż on i Visenya nie zawsze przebywają w mieście. W związku z tym rozkazał zbudować potężne mury, mające siedem bram oraz siedem wież. Prace rozpoczęto w następnym roku, a ukończono w 26 o.P.[11].

Kiedy Aegon osiągnął wiek 60 lat, obowiązek objazdów po królestwie przejął jego syn Aenys wraz ze swoją żoną Alyssą, podczas gdy starzejący się król został w domu. W tym momencie, pod koniec swojego panowania, Zdobywca doszedł do wniosku, iż popadający w ruinę Aegonfort nie jest siedzibą godną władcy, w związku z czym został w 35 o.P. zrównany z ziemią. Monarcha wraz z rodziną i dworem przeniósł się na Smoczą Skałę, skąd zajmował się planowaniem budowy fortecy, którą później nazwano Czerwoną Twierdzą. Kierowanie budową zlecił Visenyi, aby nie musieć znosić jej obecności na Smoczej Skale[11]. Żelazny Tron pozostał na swoim miejscu, ponieważ był za ciężki, aby można go było przenieść[12].

Synowie Smoka[]

W 7 o.P. Aegon został ojcem, kiedy Rhaenys urodziła mu syna – Aenysa. Okazał się on jednak chorowitym chłopcem, a śmierć jego matki w 10 o.P. rozbiła go. Aegon stał się zdesperowany, obawiając się, czy jego synowi uda się przeżyć. Jeszcze wcześniejszych latach król starał się z Visenyą o drugie dziecko.

Ponieważ Visenya nie zaszła jeszcze w tym czasie w ciążę, niektórzy zaczęli wierzyć, że jest bezpłodna, więc wraz Rhaenys starał się o kolejnego potomka. Kobieta szybko odkryła, że jest ciężarna, ale nie mówiła tego mężowi. Jednak doszło z czasem do tragedii i poroniła dziecko. Napisała list do Aegona, w którym opisała jak go kochała, który został wręczony jemu po jej śmierci. W 10 o.P. kobieta zmarła, a wiadomość o tym dziecku pojawiła się po jej śmierci. Dodatkowo, ze względu na ówczesny stan zdrowia Aenysa, zaczęły krążyć plotki, iż Aegon może zacząć szukać nowej żony. Chociaż król nie wypowiadał się w tej kwestii, wielu lordów i rycerzy sprowadziło na dwór swoje młode córki.

Aegon wychowywał Aenysa w Królewskiej Przystani i zabierał ze sobą na swoje objazdy. Od czasu do czasu pozwalał mu ćwiczyć Blackfyre’em. Ze względu na brak córek, zawarł ślub pomiędzy Aenysem a Alyssą Velaryon, córką jego starszego nad okrętami, w 22 o.P. Aenys miał mieć z Alyssą sześcioro dzieci, z których pięcioro urodziło się podczas rządów Aegona[11][12][14].

Śmierć[]

W 33 o.P. Aegon odbył ostatni objazd[12], podczas którego odwiedził Winterfell[11]. Później został w tym zastąpiony przez Aenysa i jego żonę[12].

W 37 o.P. na Smoczej Skale, podczas opowiadania swoim dwóm najstarszym wnukom – Aegonowi i Viserysowi – historii o swoich podbojach, król nagle zająknął się i upadł, umierając w wyniku udaru. W chwili śmierci Smok miał 64 lata[11]. Ciało Aegona zostało, zgodnie z valyriańskim zwyczajem, spalone na dziedzińcu cytadeli Smoczej Skały, stos pogrzebowy został podpalony przez Vhagar[11]. Blackfyre miał zostać spalony razem z monarchą, ale Aenys zabrał go później ze stosu[12].

Chociaż przez większość rządów Aegona panował pokój, wielu jego wasali chciało powrócić do starych czasów, kiedy w Westeros istniało siedem suwerennych królestw. Pozostali chcieli pomścić w wojnach tych, których kochali, a jeszcze inni uznawali Targaryenów za potwory[14]. Z tych powodów, rządy zarówno Aenysa, jak i Maegora były bardzo chaotyczne.

Drzewo genealogiczne[]


Mała Rada Aegona I[]

Urząd Lata urzędowania Osoba
Królewski namiestnik 1-7 o.P. Lord Orys Baratheon
7-9 o.P. Lord Edmyn Tully
9-17 o.P. Lord Alton Celtigar
17-34 o.P. Ser Osmund Strong
34-37 o.P. Lord Alyn Stokeworth
Wielki Maester 5 o.P. Ollidar
5-12 o.P. Lyonce
12-37 o.P. Gawen
Starszy nad monetą 1 o.P.-? Lord Crispian Celtigar
Starszy nad prawami 1 o.P.-? Lord Tristan Massey
Starszy nad statkami Podbój Aegona Lord Daemon Velaryon
okres nieznany Lord Aethan Velaryon
Lord dowódca Gwardii Królewskiej 10 o.P.-? Ser Corlys Velaryon

Przypisy

  1. 1,0 1,1 Gra o tron”, rozdział 3, Daenerys I.
  2. Gra o tron”, rozdział 27, Eddard VI.
  3. p.P. – przed Podbojem Aegona.
  4. o.P. – od Podboju Aegona.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Świat lodu i ognia”, Królestwo Smoków: Podbój.
  6. Świat lodu i ognia”, Historia starożytna: Zagłada Valyrii.
  7. Nawałnica mieczy”, rozdział 36, Davos IV.
  8. Uczta dla wron”, rozdział 28, Cersei VI (I).
  9. Świat lodu i ognia”, Greyjoyowie z Pyke.
  10. 10,0 10,1 Świat lodu i ognia”, Dorne przeciwko smokom.
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6 11,7 11,8 Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aegon I.
  12. 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 Synowie smoka”.
  13. Uczta dla wron”, rozdział 33, Jaime V (III).
  14. 14,0 14,1 Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aenys I.
Advertisement