Gra o tron Wiki
Advertisement
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w serialu „Gra o tron”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Świat lodu i ognia”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w opowiadaniu „Wędrowny rycerz”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w opowiadaniu „Wierny miecz”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w opowiadaniu „Tajemniczy rycerz”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Gra o tron”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Starcie królów”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Nawałnica mieczy”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Uczta dla wron”.
Artykuł dotyczy zagadnienia wspomnianego w książce „Taniec ze smokami”.

Król Aegon IV Targaryen, zwany Aegonem Niegodnym – jedenasty król z dynastii Targaryenów zasiadający na Żelaznym Tronie[3]. Uważa się go za jednego z najgorszych Targaryeńskich władców. Spłodził wiele bękartów, legitymizując je na łożu śmierci, co doprowadziło do wybuchu pięciu buntów Blackfyre’ów.

Wygląd i osobowość[]

Aegon rozpoczął swoje panowanie, kiedy był młody, energiczny, krzepki i przystojny, ale zakończył je będąc starym, zepsutym oraz chorobliwie otyłym. Pod koniec był nadęty i gruby. Jego fioletowe oczy niemal ginęły w opasłej twarzy, a nogi były zbyt słabe aby utrzymać brzuch. Miał małe usta i wielką brodę, noszoną w celu zakrycia otyłości jego szyi oraz twarzy. Nakazał stworzyć nową koronę, dużą i ciężką z czerwonego złota, ze smoczymi głowami z oczami z kamieni szlachetnych. Na swojej monecie był przedstawiany z brodą[4].

Aegon pożądał Żelaznego Tronu już jako chłopiec. Jako książę był przystojny, potrafił dobrze posługiwać się kopią i mieczem. Uwielbiał polować i tańczyć. Na dworze był najbardziej błyskotliwym księciem, który olśniewał lordów swoim dowcipem. Miał jedną znaczącą wadę – nie potrafił kontrolować samego siebie. Jego żądze, obżarstwo i pragnienia władały nim[5].

Biografia[]

Wczesne życie[]

Viserys II i Larra Rogare

Książę Viserys i jego żona Larra Rogare z młodym księciem Aegonem.

Aegon był najstarszym synem królewskiego namiestnika, księcia Viserysa Targaryena i jego żony Larry Rogare. Dojrzewał za panowania swojego wuja, króla Aegona III Targaryena. W 139 o.P. jego matka powróciła do rodzimego Lys, gdzie zmarła w 145 o.P.[6]. W 153 o.P. Viserys zaślubił swojego najstarszego syna z jego siostrą Naerys z błogosławieństwem Aegona III. Ich małżeństwo było nieszczęśliwe. Naerys miała lepsze relacje ze swoim drugim bratem, księciem Aemonem, który potrafił ją rozbawić i był podobnie silnej wiary, co ona, w przeciwieństwie do Aegona. Kiedy rodzeństwo wzięło ślub w pierwszych miesiącach 153 o.P., Aemon pokłócił się z Aegonem podczas uczty weselnej, a Naerys płakała w trakcie pokładzin. Daeron, pierwsze dziecko Aegona i Naerys, urodził się ostatniego dnia roku 153 o.P.[7].

W młodości Aegon towarzyszył swojemu kuzynowi, królowi Daeronowi Młodemu Smokowi w jego podboju Dorne, podobnie jak młodszy brat Aegona, książę Aemon Smoczy Rycerz, który dołączył do Gwardii Królewskiej. Po hołdzie Słonecznej Włóczni Aegon otrzymał od Daerona I zadanie odeskortowania wysoko urodzonych dornijskich zakładników do Królewskiej Przystani[5]. Jedna z zakładniczek, Cassella Vaith, została na kilka lat jedną z metres księcia[5].

Kiedy Baelor Błogosławiony został królem po śmierci Daerona w Dorne, nowy władca unieważnił swoje małżeństwo ze swoją siostrą Daeną i uwięził ją oraz resztę swoich sióstr w Krypcie Dziewic, aby nie wzbudzały pożądania w mężczyznach z królewskiego dworu. Nie powstrzymało to jednak Daeny od trzech ucieczek z miejsca odosobnienia, w tym jednej przy pomocy swojego kuzyna Aegona. Daena zaszła w ciążę, odmawiając powiedzenia, kto jest ojcem dziecka, i została nazwana Daeną Zbuntowaną ze względu na swoją samowolę. Pod koniec 170 o.P. urodziła syna Aegona, którego nazwała Daemonem[5][8].

Daemon nie był jednak pierwszym bękartem Aegona. Książę miał już wówczas wiele dzieci z dwoma z czterech swoich metres, a miało się ich narodzić jeszcze więcej. W małżeństwie jednak starania o potomstwo były trudniejsze. Księżniczka Naerys miała kilka trudnych ciąż. W 161 o.P. urodziła bliźnięta, które zmarły wkrótce po narodzinach. Spowodowało to u króla Baelora I post trwający miesiąc[8]. Ponieważ ciąża prawie doprowadziła do śmierci Naerys, władca wysłał Aegona na misję dyplomatyczną do Braavos. Relacje z owych czasów sugerują, że chodziło o to, aby książę zostawił żonę w spokoju, pozwalając jej wrócić do zdrowia po nieudanym porodzie[5]. W 172 o.P., po kolejnym trudnym porodzie, Naerys urodziła córkę o imieniu Daenerys[7]. Jej bliźniaczy brat został jednak poroniony[5].

Ostatecznie Baelor zagłodził się podczas jednego ze swoich pobożnych postów, a Daena i jej siostry zostały pominięte w linii sukcesji. Królem został ojciec Aegona, Viserys II, który rządził jedynie rok. W 172 o.P. na tronie zasiadł Aegon Targaryen, Czwarty Tego Imienia. Niektórzy historycy podejrzewają, że niespodziewana i nagła śmierć króla Viserysa nie była naturalna, lecz został on otruty przez swojego własnego syna, który pragnął zasiąść na Żelaznym Tronie[2].

Rządy[]

Aegona IV powszechnie uważa się za jednego z najgorszych królów w historii Westeros i określa się go mianem Aegona Niegodnego ze względu na jego ekscesy oraz złe rządy. Zachowanie władcy powodowało wielkie niesnaski na dworze, zwłaszcza z jego synem Daeronem oraz bratem Aemonem, który był wówczas lordem dowódcą Gwardii Królewskiej.

Aegon był dekadenckim, skorumpowanym władcą, który zaspokajał swoje namiętności i humory przy każdej możliwej okazji. Będąc atrakcyjnym, był popularny zarówno wśród kobiet o wysokim, jak i o niskim urodzeniu. Miał co najmniej dziewięć metres oraz wiele bękartów. Podobno posiadł każdą kobietę, której pragnął, niezależnie od tego, czy była mężatką, czy nie[9][10].

Złe rządy Aegona rozpoczęły się od niewielkich aktów zaspokajania jego żądz, ale z czasem urosły one do niebotycznych rozmiarów, a jego zepsucie i opresje doprowadziły do skutków, które miały prześladować królestwo przez następne pokolenia. Wypełnił swój dwór mężczyznami, którzy nie byli szlachetni, uczciwi bądź mądrzy, a jedynie zabawni i schlebiający mu. Większość dworskich kobiet przebywała tam z tego samego powodu, a także dlatego, iż pozwalały, aby ich ciała zaspokajały jego chuć. Pod wpływem kaprysu często zabierał coś jednemu rodowi i oddawał drugiemu. Pozbawiał ludzi prawowitego dziedzictwa, kiedy tylko zapragnął ich bogactw, według plotek, tak właśnie zrobił po śmierci lorda Ossifera Plumma w dzień jego ślubu.

Aegon rozdawał bezcenne przedmioty lordom, których lubił, aby zaspokoić swoje żądze – przykładowo, podczas jednego ze swoich licznych objazdów, podarował smocze jajo swojemu namiestnikowi, lordowi Butterwellowi, przebywając w jego zamku, w zamian za dostęp do jego wszystkich trzech dziewiczych córek[4]. Król używał awansów w szeregach Straży Miejskiej Królewskiej Przystani jako sposobu na pokazanie wdzięczności tym, którzy zdobyli jego uznanie, a ono natomiast dbali o to, aby burdele – a nawet porządne kobiety z miasta – zawsze były gotowe zaspokajać pragnienia władcy[7].

Monarcha przemianował kiedyś Cycki, dwa wzgórza znajdujące się na terytorium spornym pomiędzy Brackenami i Blackwoodami. Zostały nazwane przez Aegona „Cyckami Barby”, na cześć swojej Brackeńskiej metresy, lady Barby Bracken, matki Bittersteela. Kilka lat później odebrał wzgórza Brackenom i podarował je Blackwoodom, zmieniając ich nazwę dla swojej nowej nałożnicy z tego rodu, lady Melissy Blackwood, matki Bloodravena. Blackwoodowie wciąż nazywają je „Cyckami Missy”, podczas gdy pośród Brackenów znane są jako „Cycki Barby”[11].

Dla prostaczków rządy Aegona mogły być źródłem plotek i rozrywki. Lordom królestwa, którzy nie przebywali na jego dworze i nie chcieli zaspokajać jego chuci swoimi córkami, mógł wydawać się silny, zdecydowany i frywolny, ale raczej nieszkodliwy. Jednak ci, którzy przebywali w bliskim otoczeniu władcy (w tym jego młodszy brat Aemon), widzieli, jego prawdziwe oblicze. Aegon był tak zmienny, chciwy i okrutny, że można go było uznać za niebezpiecznego[5].

Od wczesnych lat Aegon zaspokajał się licznymi kobietami i kontynuował to po zawarciu małżeństwa, a nawet po koronacji. Otwarcie obnosił się na dworze ze swoimi metresami, ku rozpaczy swojej żony. Naerys Targaryen była jedyną kobietą, która nie sprawiała mu przyjemności w łożu, nie kochał jej, gdyż była pobożna, łagodna i krucha, co w zupełności odróżniało ją od męża. Aegon mógł z łatwością unieważnić małżeństwo, pozwalając Naerys służyć Wierze, jak ona sama pragnęła, a później żeniąc się z jakąkolwiek kobietą, którą by zapragnął. Pytanie, czemu tego nie zrobił, powoduje liczne spekulacje pośród maesterów. Najprawdopodobniejszą odpowiedzią może być zwyczajne okrucieństwo. Według wielkiego maestera Alforda, po narodzinach Daerona zwrócił się on do władcy, ostrzegając go, że kolejna ciąża może zabić jego żonę. Po daniu Aegonowi dziedzica, Naerys błagała go, aby „żyli odtąd jak brat z siostrą”. Aegon odmówił, mówiąc, że „przecież to właśnie robią” i nalegał, aby spełniała swoje „obowiązki żony” do końca życia[5].

Sposób, w jaki Aegon traktował Naerys, ochłodził stosunki monarchy z jego młodszym bratem Aemonem. Jako dzieci, Aemon i Naerys byli nierozłączni. Wszyscy doskonale dostrzegali, że władca zazdrościł swemu szlachetnemu i wysławionemu bratu, ponieważ miał w sobie wszystko, czego nie miał Aegon[5].

Kiedy królowa Naerys została oskarżona o cudzołóstwo i zdradę przez ser Morgila Hastwycka, książę Aemon bronił honoru siostry w próbie walki i zabił podczas niej przeciwnika. Wydarzenie to zostało znacząco zapamiętane, stając się inspiracją dla licznych pieśni, historii oraz baśni, które zwiększyły sławę Smoczego Rycerza, ku niezadowoleniu Aegona. Według zapisków maestera Kaetha z „Żywotów czterech królów”, to sam krol zaczął rozsiewać plotki o cudzołóstwie Naerys i wykorzystał ser Morgila, aby bardziej rozpowszechnić to kłamstwo, chociaż władca przez cały czas temu zaprzeczał. Co dziwne, nigdy nie kwestionowano ojcostwa księżniczki Daenerys, zarzuty te kierowane były jedynie w stosunku do Daerona; oskarżenia te „przypadkowo” pojawiały się zawsze, kiedy król kłócił się ze swoim dziedzicem. Daeron sprzeciwiał się planom ojca, aby wywołać niesprowokowaną wojnę z Dorne. Aegon zignorował protesty syna i zbudował potężną flotę, którą wysłał w 174 o.P. w stronę dornijskiego wybrzeża. Armada została jednak zniszczona w drodze do celu przez sztormy[5].

W 178 o.P. Aegon przyłapał jednego ze swoich gwardzistów królewskich, ser Terrence’a Toyne’a, w łożu ze swoją ówczesną metresą, lady Bethany Bracken. Nawet kiedy obwieścili o swojej miłości, Aegon rozkazał ich stracić[12]. Terrence został poćwiartowany, kawałek po kawałku, podczas gdy Bethany była zmuszona do oglądania tego przed swoją własną śmiercią[13]. Monarcha nakazał też wykonać egzekucję na ojcu Bethany, swoim namiestniku, jedynie z kaprysu[5]. Te działania doprowadziły do próby zamordowania władcy przez żądnych zemsty braci ser Terrence’a. Książę Aemon Smoczy Rycerz, pomimo konfliktów z bratem oraz nienawiści i pogardy Aegona, poświęcił swoje życie dla króla i ocalił go przed nieudanym zamachem braci Toyne[4]. Żona Aegona, królowa Naerys, zmarła rok później, podczas porodu, w 179 o.P., wraz z dzieckiem. Monarcha zrobił bardzo niewiele dla uczczenia ich pamięci. Po smierci rodzeństwa krok zaczął czynić ledwo skrywane aluzje co do domniemanego bękarciego pochodzenia syna, na co mógł sobie pozwolić tylko dlatego, że Naerys i Aemon nie żyli[5].

Pasowanie Daemona

Aegon publicznie pasuje swojego bękarta Daemona Blackfyre’a na rycerza.

Blackfyre, valyriański miecz Aegona Zdobywcy, tradycyjnie był nadawany przez królów z dynastii Targaryenów ich następcom. Aegon IV podarował jednak ostrze nie swojemu pierworodnemu synowi i następcy, Daeronowi, ale jednemu ze swoich bękartów, Daemonowi Watersowi, kiedy pasował go w wieku dwunastu lat na rycerza, tym samym formalnie uznając go za swojego syna. Wraz z tym wydarzeniem zaczęto mówić o tym, że to Daemon, a nie Daeron, powinien zasiąść na Żelaznym Tronie.

Aegon zaręczył Daemona z córką archonta Tyrosh, dziewczyną o imieniu Rohanne. Ten związek nie był jednak tym, czego pragnął bękart. Chciał on poślubić swoją przyrodnią siostrę, księżniczkę Daenerys. Król odmówił jednak, ponieważ widział większe korzyści w zawiązaniu więzi z Tyrosh, ponieważ tyroshijska flota mogła wesprzeć go w próbie podboju Dorne[7].

Inne źródła mówią, że Daemonowi nie przeszkadzało poślubienie Rohanne, ponieważ wierzył, że będzie mógł mieć więcej niż jedną żonę, zupełnie jak Aegon Zdobywca czy Maegor Okrutny. Niektórzy z popleczników Blackfyre’ów twierdzili później, że Aegon obiecał to swojemu bękartowi. Przyrody brat Daemona, Daeron, miał inny punkt widzenia na tę sprawę i po swojej koronacji zapłacił posag za ślub Daemona z Rohanne[7].

Przypisy

  1. o.P. – od Podboju Aegona.
  2. 2,0 2,1 Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Viserys II.
  3. Gra o tron”, Dodatek.
  4. 4,0 4,1 4,2 Rycerz Siedmiu Królestw”, „Tajemniczy rycerz”.
  5. 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aegon IV.
  6. Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aegon III.
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Daeron II.
  8. 8,0 8,1 Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Baelor I.
  9. Rycerz Siedmiu Królestw”, „Wierny miecz”.
  10. Nawałnica mieczy”, rozdział 28, Sansa III.
  11. Taniec ze smokami”, rozdział 48, Jaime I.
  12. Nawałnica mieczy”, rozdział 16, Sansa II.
  13. Uczta dla wron”, rozdział 17, Cersei IV.
Advertisement